Zanim dojdzie do powstania zmian skórnych u osób z ospą, występują objawy poprzedzające, tzw. prodromalne. Określa się w ten sposób zwiastuny choroby, czyli ogólne złe samopoczucie, podwyższoną temperaturę ciała, spadek apetytu, zapalenie gardła, bóle głowy, brzucha i mięśniowe, a także nieżyt nosa. Dolegliwości te
Ospa wietrzna jest częstą chorobą zakaźną w populacji pediatrycznej. Charakteryzuje ją wysoka zakaźność oraz typowy wygląd zmian skórnych. U dzieci z ospą wietrzną mogą wystąpić powikłania: odwodnienie, nadkażenia bakteryjne, zaburzenia neurologiczne, sepsa. Zakażenie o ciężkim przebiegu może wystąpić u noworodków, dorosłych, kobiet ciężarnych i pacjentów z immunosupresją, bez względu na wiek. Leczenie polega na pielęgnacji skóry, odpowiednim nawadnianiu, obniżaniu gorączki oraz niwelowaniu świądu. U pacjentów z ryzykiem ciężkiego przebiegu choroby należy zastosować leczenie przeciwwirusowe. Ospie wietrznej można skutecznie zapobiegać wykonując szczepienia ochronne, szczepionki są zarejestrowane do stosowania u dzieci powyżej 9. Ospa wietrzna jest częstą chorobą wirusową wieku dziecięcego, charakteryzuje się wysoką zakaźnością. Według danych Narodowego Instytutu Zdrowia Publicznego (NIZP-PZH) liczba zgłoszonych zachorowań na ospę wietrzną w Polsce w roku 2019 wyniosła 180 487 przypadków [1]. Najczęściej występuje ona u dzieci w wieku przedszkolnym oraz wczesnoszkolnym, ale zachorować może każda osoba nieuodporniona. Chorobę wywołuje wirus DNA, należący do rodziny Herpesviridae. Człowiek jest jedynym rezerwuarem wirusa. Do zakażenia dochodzi przez kontakt patogenu z błoną śluzową górnych dróg oddechowych, spojówek lub drogą powietrzną po kontakcie bezpośrednim z chorym w okresie zakaźności. Wirus jest obecny w dużej ilości w płynie pęcherzykowym, który w postaci aerozolu stanowi główne źródło rozprzestrzeniania się choroby; w warunkach środowiska zewnętrznego przeżywa kilka minut. Wirus dostaje się do organizmu przez górne drogi oddechowe. Replikuje w błonach śluzowych oraz migdałkach, a następnie przedostaje się do krwioobiegu – jest to okres wiremii pierwotnej. Dochodzi do zajęcia układu siateczkowo-śródbłonkowego, następnie w wyniku wtórnej wiremii zakażenie szerzy się do skóry oraz błon śluzowych, co skutkuje pojawieniem się wykwitów [2]. Okres wylęgania wynosi 10–21 dni (średnio 14–16). Po tym czasie na skórze pojawia się charakterystyczna wysypka. Chory jest zakaźny od 2 dni przed wystąpieniem wysypki, aż do całkowitego przyschnięcia wykwitów skórnych. Po przebyciu choroby wirus pozostaje w postaci latentnej w zwojach czuciowych rdzenia kręgowego. Reaktywacja wirusa objawia się w postaci półpaśca. POLECAMY Tab. 1. Powikłania ospy wietrznej u pacjentów immunokompetentnych Powikłania miejscowe Bakteryjne zakażenia skóry i tkanki podskórnej Neurologiczne zapalenie móżdżku zapalenie opon mózgowo-rdzeniowych zapalenie mózgu porażenia nerwów czaszkowych polineuropatie zespół Guillaina-Barrégo udar niedokrwienny mózgu poprzeczne zapalenie rdzenia Kardiologiczne zapalenie mięśnia sercowego wtórne zaburzenia rytmu serca Kardiologiczne odwodnienie zapalenie stawów odczynowe lub ropne zapalenie wątroby zapalenie spojówek, rogówki, błony naczyniowej kłębuszkowe zapalenie nerek małopłytkowość sepsa Przebieg kliniczny Okres prodromalny jest krótki (1–2 dni), występuje częściej u starszych dzieci oraz u dorosłych. Może wystąpić gorączka, gorsze samopoczucie, osłabienie, ból głowy, utrata apetytu, łagodny ból brzucha. Wysypka pojawia się najpierw na owłosionej skórze głowy, twarzy oraz na tułowiu, następnie na kończynach. Najpierw są to plamki, z których tworzą się grudki, a potem charakterystyczne pęcherzyki wypełnione początkowo przejrzystym, a następnie mętnym płynem. Ostatnim stadium ewolucji wykwitu jest strupek. Wykwity nie pojawiają się jednoczasowo, ich wysiew następuje w ciągu kilku dni, co sprawia, że od 2. doby choroby na skórze widoczne są zmiany o różnej morfologii. Wykwity mogą być obecne także na spojówkach oraz błonach śluzowych jamy ustnej i zewnętrznych narządów płciowych. Wysiew w jamie ustnej powoduje dolegliwości bólowe oraz w konsekwencji odmowę przyjmowania płynów i pokarmów przez dziecko [3]. Kolejne zachorowania w rodzinie (u dzieci, które nabyły zakażenie od rodzeństwa) przebiegają zwykle ciężej, z widocznie obfitszym wysiewem zmian skórnych. Wynika to najprawdopodobniej z ciągłego narażenia na wysokie stężenie wirusa w otoczeniu. Przebycie ospy wietrznej pozostawia trwałą odporność. Powikłania Ospa wietrzna postrzegana jest jako łagodna i „obowiązkowa” choroba wieku dziecięcego. Jest to spowodowane powszechnością choroby w populacji dzieci młodszych i często łagodniejszym przebiegiem zachorowania w tej grupie wiekowej. Nie można jednak przewidzieć, u którego dziecka rozwiną się powikłania mogące wywołać poważne konsekwencje zdrowotne do zgonu włącznie (Tab. 1). Najczęstszym powikłaniem i jednocześnie najczęstszą przyczyną hospitalizacji dzieci z ospą wietrzną jest bakteryjne nadkażenie wykwitów, wywoływane głównie przez paciorkowce beta-hemolizujące grupy A oraz gronkowce. Obraz kliniczny jest zróżnicowany: od miejscowego nacieku zapalnego, przez ropień, ropowicę skóry, po martwicze zapalenie powięzi. Najgroźniejszą konsekwencją wniknięcia bakterii przez powłoki skórne jest posocznica. Częstą przyczyną hospitalizacji są powikłania neurologiczne. Pacjenci zagrożeni ciężkim przebiegiem choroby Ciężki, uogólniony przebieg choroby może dotyczyć noworodków (przede wszystkim urodzonych przez matki chorujące na ospę wietrzną w okresie od 5 dni przed do 2 dni po porodzie), oraz pacjentów z niedoborem odporności, zwłaszcza w przebiegu chorób rozrostowych krwi. Osoby z głęboką immunosupresją nie są uodpornione przeciwko ospie wietrznej, niezależnie od faktu wcześniejszego przechorowania jej lub szczepienia. Ryzyko cięższego przebiegu ospy wietrznej dotyczy także chorych powyżej 12. roku życia, kobiet ciężarnych i pacjentów z przewlekłymi chorobami skóry oraz płuc. Ryc. 1. Polimorficzna wysypka w przebiegu ospy wietrznej Leczenie W leczeniu ospy wietrznej u dzieci istotna jest właściwa podaż płynów oraz pielęgnacja skóry. Dziecko powinno być codziennie kąpane. Do kąpieli można użyć rozcieńczonego roztworu nadmanganianu potasu (barwy jasnoróżowej). Miejscowo na wykwity skórne należy stosować środki odkażające, np. zawierające oktenidynę, a nie płynne pudry czy papki zawierające tlenek cynku. Lekiem przeciwgorączkowym z wyboru jest paracetamol; stosowanie ibuprofenu może sprzyjać rozwojowi inwazyjnego zakażenia paciorkowcowego [4]. W razie świądu zasadne jest włączenie leku przeciwhistaminowego. Bardzo ważne jest przestrzeganie zasad higieny – codzienna kąpiel pacjenta oraz stosowanie lekkich, przewiewnych ubrań. Jeśli dojdzie do nadkażenia bakteryjnego wykwitów, do leczenia należy włączyć antybiotyk. W leczeniu empirycznym pierwszego rzutu stosuje się cefalosporynę II generacji. Nie zaleca się rutynowego przepisywania acyklowiru u każdego chorującego na ospę wietrzną. Wskazania do zastosowaniu leczenia przeciwwirusowego dotyczą dzieci z powikłanym przebiegiem choroby lub z ryzykiem cięższego przebiegu (Tab. 2). Leczenie doustne acyklowirem powinno być rozpoczęte w pierwszych 72 godzinach trwania choroby, ponieważ po tym okresie zazwyczaj kończy się replikacja wirusa. Najwyższa skuteczność wiąże się z podaniem leku w ciągu pierwszych 24 godzin. Leczenie przeciwwirusowe od momentu rozpoznania jest konieczne u pacjentów z niedoborem odporności, w tym w trakcie leczenia immunosupresyjnego (wysokimi dawkami kortykosteroidów, cytostatykami, lekami biologicznymi), noworodków (zwłaszcza urodzonych przez matki z ospą wietrzną w okresie okołoporodowym). Wymagają oni podania acyklowiru dożylnie, dlatego powinni zostać skierowani do oddziału zakaźnego. Terapię należy rozpocząć jak najszybciej, optymalnie w ciągu 24 godzin od pojawienia się pierwszych wykwitów. W przypadku immunosupresji replikacja wirusa może trwać dłużej, dlatego w tej grupie pacjentów terapię stosuje się z reguły nie krócej niż 10 dni. Tab. 2. Pacjenci ze średnim ryzykiem ciężkiego przebiegu choroby [3] osoby nieuodpornione przeciwko ospie > 12. pacjenci z przewlekłymi chorobami skóry i płuc, kobiety w ciąży, zachorowania kolejnych dzieci w rodzinie z kontaktu domowego (rodzeństwo)* * wskazanie względne Zapobieganie Ospie wietrznej można skutecznie zapobiec poprzez szczepienie. Dostępne na rynku preparaty zawierają żywy, pozbawiony zjadliwości szczep wirusa. Szczepionka jest przeciwwskazana u chorych w immunosupresji. U osób bez niedoboru odporności jest bezpieczna i dobrze tolerowana. Rzadko wywołuje niepożądane odczyny poszczepienne. Należą do nich głównie mierne objawy miejscowe (ból, obrzęk, zaczerwienienie w miejscu iniekcji). U 3–5% szczepionych pomiędzy 5. a 26. dniem od szczepienia może pojawić się miejscowa lub uogólniona wysypka, zazwyczaj plamisto-grudkowa. Szczepionki zarejestrowane są do stosowania u dzieci powyżej 9. jednak większą skuteczność obserwowano po szczepieniu dzieci powyżej 12. Należy podać 2 dawki, w odstępie nie krótszym niż 6 tygodni (optymalnie 3 miesiące). Skuteczność szczepienia jest wysoka. Zapobiega ono ospie wietrznej o ciężkim przebiegu w 95–97%, natomiast chorobie o łagodnym i średnim nasileniu w 70–90%. Trwałość ochrony wg różnych badań może wynosić 11–20 lat [5]. Szczepienie jest bezpłatne dla dzieci uczęszczających do żłobków, klubików dziecięcych oraz u dzieci w wieku 39°C. Od początku choroby oddawała luźniejsze stolce, wymiotowała po lekach przeciwgorączkowych. Zgłaszała ból brzucha i ból pleców, według relacji mamy była podsypiająca, apatyczna. Przy przyjęciu stan dziecka oceniono na średni. Dziewczynka była cierpiąca, apatyczna, z zachowanym kontaktem logiczno-słownym. Ciepłota ciała przy przyjęciu wynosiła 36,3°C, czynność serca 140/min, ciśnienie tętnicze 85/49 mm Hg, Sat02 100%, powrót włośniczkowy 2 sekundy. Nad polami płucnymi osłuchowo stwie... Artykuł jest dostępny w całości tylko dla zalogowanych użytkowników. Jak uzyskać dostęp? Wystarczy, że założysz bezpłatne konto lub zalogujesz się. Czeka na Ciebie pakiet inspirujących materiałow pokazowych. Załóż bezpłatne konto Zaloguj się PÓŁPASIEC U MAŁEGO DZIECKA: najświeższe informacje, zdjęcia, video o PÓŁPASIEC U MAŁEGO DZIECKA; półpasiec u dorosłego a małe dziecko Półpasiec to ostra choroba zakaźna, którą wywołuje ten sam wirus co ospę wietrzną. Objawy półpaśca to przede wszystkim charakterystyczna wysypka i dotkliwy ból. Kto może zachorować na półpasiec? Jakie są postaci choroby i jak przebiega leczenie półpaśca? Czy półpasiec jest zaraźliwy i czy ta choroba daje poważne powikłania? Spis treściCo to jest półpasiec?Jakie objawy daje półpasiec?Półpasiec - rodzajeJak wygląda diagnostyka i leczenie?Powikłania półpaścaJak można zarazić się półpaścem?Nawracający półpasiecPółpasiec w ciążyPółpasiec a ból nerki i wysypkaPółpasiec a opalanieAktywność fizyczna przy półpaścu Co to jest półpasiec? Półpasiec (łac. zoster) to bardzo nieprzyjemna choroba, która może dopaść każdego. Objawy półpaśca i ospy wietrznej są różne, ale obie choroby wywołuje ten sam wirus - Herpesvirus varicella zoster (Human Herpesvirus-3 - HHV-3). Dostaje się on do naszego organizmu drogą kropelkową, a znaczy to tyle, że wystarczy, by chory kichał czy kaszlał w naszym towarzystwie i kłopot gotowy. Półpasiec u dzieci nie jest częsty. Ryzyko zachorowania na półpasiec rośnie z wiekiem - wzrasta po 50 roku życia. Wzrasta również u chorych leczonych na nowotwory, u osób po przeszczepach czy nosicieli HIV. Raz przechorowany półpasiec najczęściej daje odporność do końca życia. Wbrew temu, co niekiedy można przeczytać na różnych forach internetowych w odpowiedzi na pytanie "czy półpasiec sygnalizuje nowotwór", rozwój tej choroby nie świadczy o raku. Tym niemniej ponowne zachorowanie na półpaśca powinno zmobilizować do dokładnych badań w kierunku chorób nowotworowych (chłoniaki, białaczka) i chorób związanych ze spadkiem odporności. Półpasiec: przyczyny i objawy Jakie objawy daje półpasiec? Często pierwsze symptomy półpaśca są bardzo niecharakterystyczne i mogą wskazywać na zwykłe przeziębienie. Objawy półpaśca: ból gardła podwyższona temperatura osłabienie później, w miejscu uaktywnienia się wirusa, dochodzi do stanu zapalnego nerwu czuciowego i unerwionej przez niego skóry. Najczęściej zwiastuje to ból występujący wzdłuż zaatakowanego nerwu. Ból jest ostry, piekący i często bardzo silny. po 2-3 dniach na skórze w bolesnej okolicy pojawia się pęcherzykowa wysypka z odczynem zapalnym skóry (tak dzieje się najczęściej, ale półpasiec, chociaż bardzo rzadko, może też przebiegać bez wysypki). Nowych pęcherzyków może przybywać przez około 4 dni. Podobnie jak w ospie wietrznej, pęcherzyki przeobrażają się w krostki zasychające po kilku dniach w strupki. półpasiec na twarzy jest bardzo rzadki - zmiany skórne pojawiają się najczęściej na tułowiu, rzadziej na ręce czy nodze. Charakterystyczne jest to, że uwidaczniają się tylko na jednej połowie ciała, stąd wzięła się nazwa choroby - półpasiec. Wysypka swędzi, ale drapanie nie przynosi ulgi, bo półpasiec to choroba nerwów, a nie skóry, i źródłem dolegliwości są komórki nerwowe. Zmian skórnych nie można rozdrapywać również dlatego, by nie doszło do nadkażeń bakteryjnych ranek. Przy półpaścu zwykle nie mamy wysokiej temperatury, możemy natomiast cierpieć na ból głowy, czuć ogólne osłabienie, zmęczenie. Zobacz, jak wygląda półpasiec: Autor: Getty Images Półpasiec - rodzaje półpasiec oka - oczny - zmiany i owrzodzenia mogą zaatakować spojówkę i rogówkę - jeśli nie zostanie szybko włączone specjalistyczne leczenie okulistyczne, powikłaniem półpaśca ocznego może być porażenie nerwu poruszającego gałką oczną (efektem bywa wtedy np. opadanie powieki), uszkodzenie gałki ocznej, a nawet utrata wzroku półpasiec ucha - uszny - wysypka atakuje małżowinę uszną, przewód słuchowy, błonę bębenkową, pojawiają się silne bóle ucha, skutkiem nieleczonego półpaśca usznego mogą być szumy uszne albo przytępienie słuchu półpasiec uogólniony lub rozsiany - charakteryzującą się zmianami rozsianymi na tułowiu (najczęściej towarzyszy chłoniakom, przerzutom nowotworowym) półpasiec zgorzelinowy - kiedy po krostach pozostają owrzodzenia półpasiec krwotoczny - w przypadkach o ciężkim przebiegu dochodzi do wylewów krwi do skóry Jak wygląda diagnostyka i leczenie? Czy półpasiec sam przejdzie? Niektórzy chorzy na to liczą i leczą się sami. Lepiej jednak nie ryzykować (nieleczony półpasiec może prowadzić do powikłań) i w razie wystąpienia objawów skontaktować się z lekarzem. By stwierdzić półpaśca, nie wystarczy teleporada - lekarz musi nie tylko przeprowadzić dokładny wywiad, ale również obejrzeć wysypkę. Dopiero po takiej konsultacji może zalecić dalsze postępowanie. Odpowiedź na pytanie: "czy półpasiec jest zaraźliwy" brzmi: półpasiec jest chorobą mało zakaźną, jednak by nie narażać innych, powinniśmy przez 2-3 tygodnie zostać w domu. Jeden skuteczny lek na półpasiec ani maść na półpasiec nie istnieje. Lekarz zwykle ordynuje środki przeciwbólowe i antywirusowe. Aby lek był najbardziej skuteczny, jego podawanie należy rozpocząć w ciągu pierwszych 2 dni choroby. Ponadto czasem (gdy dokucza silny ból) lekarz przepisuje jeszcze zastrzyki z witaminy B1 i witaminy B12. Po mniej więcej 2-3 tygodniach półpasiec mija i zazwyczaj już nigdy więcej nie powraca. Wyjątek stanowią osoby o bardzo osłabionej odporności (np. chore na AIDS, w trakcie chemioterapii). Zdarza się, szczególnie u osób starszych, że mimo wygojenia się zmian skórnych ból nadal się utrzymuje - to neuralgia popółpaścowa. Może ona trwać przez kilka miesięcy, a nawet lat. Przedłużające się uporczywe nerwobóle po ustąpieniu półpaśca są wskazaniem do leczenia neurologicznego (podaje się wtedy leki przeciwbólowe, naświetla się bolesne miejsca, stosując diatermię krótkofalową). Powikłania półpaśca To, jak organizm poradzi sobie z półpaścem, w decydującym stopniu zależy od sprawności układu odpornościowego. Gdy funkcjonuje on bez zarzutu, choroba najczęściej mija bez śladu - jedynie w pojedynczych przypadkach zdarza się, że na skórze pozostają blizny albo przebarwienia. Najczęściej powikłania po półpaścu związane są głównie ze wzrokiem oraz słuchem. Ciężkie powikłania półpaśca to: zapalenie rogówki i zapalenie błony naczyniowej oka porażenie mięśni poruszających gałką oczną utrata wzroku porażenie nerwów odpowiedzialnych za ruchy gałki ocznej częściowa utratą słuchu porażenie nerwu twarzowego Przy osłabionej odporności (np. u osób po przeszczepach czy leczonych onkologicznie) może dojść do: uszkodzenia nerwów czaszkowych zapalenia opon mózgowo-rdzeniowych zapalenia mózgu ujawnienia się zespołu Guillaina-Barrego (uszkodzenie osłonek nerwów - tzw. mieliny - prowadzące do niedowładów) Żeby zapobiec takim powikłaniom, osoby mocno osłabione zwykle leczone są na półpasiec w szpitalu. Raz przechorowany półpasiec najczęściej daje odporność do końca życia. Ponowne zachorowanie powinno zmobilizować do dokładnych badań w kierunku chorób nowotworowych (chłoniaki, białaczka) i chorób związanych ze spadkiem odporności. Jak można zarazić się półpaścem? Ospa wietrzna to choroba, na którą chorują głównie małe dzieci; przechorowanie jej daje odporność na całe życie. Niestety, nie daje gwarancji, że kiedyś nie zachorujemy na półpasiec. Dzieje się tak dlatego, że podstępny wirus przechodzi w tzw. stan uśpienia w zwojach nerwów czuciowych w pobliżu rdzenia kręgowego i tylko czyha, by w sprzyjających warunkach nas zaatakować. Takie warunki pojawiają się, gdy organizm jest osłabiony, np. w czasie infekcji dróg oddechowych. Co ciekawe, dorosły człowiek, który nie chorował w dzieciństwie na ospę wietrzną, może zachorować na półpasiec po kontakcie z chorym na ospę dzieckiem. Trzeba więc zachować w takich kontaktach wyjątkową ostrożność. Nawracający półpasiec Porada eksperta: Od 5 lat walczę z wirusem półpaśca, który nawiedza mnie prawie co miesiąc. Brałam Heviran, stosowałam maści - nic nie pomogło. Jestem po operacji kręgosłupa w odcinku lędźwiowym i właśnie w tej okolicy wychodzi mi wysypka. Swędzenie i ból są tak dokuczliwe, że nie wiem, jak dalej mam z tym żyć. Odpowiada dr n. med. Elżbieta Szymańska Dermatolog-wenerolog. Zajmuje się dermatologią klasyczną i estetyczną. Pracuje jako z-ca kierownika w Klinice Dermatologii CSK MSW oraz dyr. ds. medycznych Centrum Profilaktyki i Terapii w Warszawie. Od 2011 r. pełni funkcję kierownika naukowego Studiów Podyplomowych WUM “Medycyna Estetyczna”. Jeśli występuje u Pani nawrotowy półpasiec (bardzo rzadko zdarza się tak często), to konieczna jest dodatkowa diagnostyka internistyczna. Zmiany, które Pani opisuje mogą odpowiadać także opryszczce nawrotowej, szczególnie ze względu na ich częstotliwość. Proszę ponownie zgłosić się do dermatologa lub lekarza pierwszego kontaktu w celu przeprowadzenia szczegółowych badań. Półpasiec w ciąży Porada eksperta: Jak długi jest okres inkubacji półpaśca? W dzieciństwie chorowałam na ospę, teraz jestem w 36. tygodniu ciąży, a dowiedziałam się, że sąsiadka mamy zachorowała na półpaśca. Nie miałam z nią kontaktu, ale spotykałam się z mamą, która nie pamięta, czy chorowała na ospę, ale nie ma żadnych objawów. Czy grozi mi półpasiec, pomimo że nie miałam z nią bezpośredniego kontaktu? Odpowiada dr n. med. Barbara Grzechocińska Adiunkt Katedry i Kliniki Położnictwa i Ginekologii Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego. Półpasiec jest chorobą mniej zaraźliwą w porównaniu z ospą. Po zarażeniu pierwsze objawy pojawiają się po około 2 tygodniach. Zarazić się można przez bezpośredni kontakt. Jeśli mama Pani nie zachoruje, to Pani również. Obecnie może Pani wykonać badanie na obecność przeciwciał. Jeśli kiedyś chorowała Pani na ospę, to z pewnością będą obecne i ochronią Panią przed powtórnym zakażeniem. Półpasiec a ból nerki i wysypka Porada eksperta: W połowie września mojego męża zaczęła boleć lewa nerka i dostał wysypki. Od lekarza dostał lekarstwo antywirusowe i krem na półpaśca. Po trzech tygodniach znowu ból nerki i wysypka. Znowu lekarstwo antywirusowe. 4 listopada ból nerki i wysypka wróciły. Czy półpasiec może trwać tak długo? Odpowiada dr n. med. Elżbieta Szymańska Dermatolog-wenerolog. Zajmuje się dermatologią klasyczną i estetyczną. Pracuje jako z-ca kierownika w Klinice Dermatologii CSK MSW oraz dyr. ds. medycznych Centrum Profilaktyki i Terapii w Warszawie. Od 2011 r. pełni funkcję kierownika naukowego Studiów Podyplomowych WUM “Medycyna Estetyczna”. Półpasiec może mieć postać nawrotową. W przypadku postaci nawrotowej pacjent wymaga wnikliwej diagnostyki w celu zweryfikowania przyczyny takiego zjawiska. Zawsze w diagnostyce różnicowej półpaśca należy uwzględnić inne schorzenia, takie jak opryszczka, wyprysk i infekcje bakteryjne. Półpasiec a opalanie Porada eksperta: Stwierdzono u mnie półpaśca, przyjmuję antybiotyk. Czy mogę jechać na wakacje i przebywać na słońcu? Odpowiada dr n. med. Elżbieta Szymańska Dermatolog-wenerolog. Zajmuje się dermatologią klasyczną i estetyczną. Pracuje jako z-ca kierownika w Klinice Dermatologii CSK MSW oraz dyr. ds. medycznych Centrum Profilaktyki i Terapii w Warszawie. Od 2011 r. pełni funkcję kierownika naukowego Studiów Podyplomowych WUM “Medycyna Estetyczna”. Do momentu całkowitego ustąpienia zmian skórnych (w tym także śladów po chorobie) i zakończenia leczenia konieczne jest unikanie ekspozycji na słońce. Aktywność fizyczna przy półpaścu Porada eksperta: Obecnie jestem w trakcie leczenie półpaśca. Kiedy można powrócić do aktywności fizycznej (o dość dużym natężeniu), czy od razu po wyleczeniu, czy dobrze jest jeszcze kilka dni odpoczywać? Trenuję triathlon, tak że wysiłek fizyczny wiąże się z pływaniem, dłuższymi trasami rowerowymi i biegowymi na świeżym powietrzu. Odpowiada dr n. med. Igor Michajłowski, dermatolog, wenerolog Do aktywności fizycznej może Pani wrócić dopiero po całkowitym wyleczeniu. Odpoczynek jest zatem w tym momencie jak najbardziej wskazany. Choroby zakaźne - test wiedzy Pytanie 1 z 19 Salmonella typhi to bakterie wywołujące: Gruźlicę Różyczkę Dżumę Dur brzuszny Narażone są przede wszystkim osoby starsze, dzieci, kobiety w ciąży, pacjenci przyjmujący leki immunosupresyjne. Półpasiec może wystąpić w kilku odmianach klinicznych – np. półpasiec oczny, uogólniony, krwotoczny. Może Cię zainteresować: Szczepienie na ospę wietrzną – skuteczność i przeciwwskazania. Półpasiec – objawy
Herpes zoster in childhood Alexander Leung, Benjamin Barankin Open Journal of Pediatrics, 2015; 5: 39–44 Tłumaczył dr n. med. Dariusz Stencel Konsultował dr hab. n. med. Ernest Kuchar, Klinika Pediatrii z Oddziałem Obserwacyjnym Warszawskiego Uniwersytetu Medycznego Skróty: VZV – wirus ospy wietrznej i półpaśca Copyright © 2015 by authors and Scientific Research Publishing Inc. This work is licensed under the Creative Commons Attribution International License (CC BY). Streszczenie Półpasiec jest wynikiem reaktywacji uśpionego wirusa ospy wietrznej i półpaśca (varicella-zoster virus – VZV), pozostającego w zwojach grzbietowych korzeni nerwów rdzeniowych. Może wystąpić w każdym czasie po pierwotnym zakażeniu lub po szczepieniu przeciwko ospie wietrznej. Zachorowalność w wieku dziecięcym wynosi około 110 na 100 000 dzieci na rok. Do objawów klinicznych półpaśca należy bardzo bolesna, jednostronna osutka pęcherzykowa występującą na obszarze 1 dermatomu (obszaru unerwionego przez jeden nerw czuciowy). U młodszych dzieci półpasiec wykazuje szczególną skłonność do występowania na obszarach unerwionych przez nerwy szyjne i krzyżowe. Choroba zwykle przebiega łagodniej u dzieci niż u dorosłych. Wykazano też, że półpasiec rozwijający się w wyniku szczepienia przeciwko ospie wietrznej ma łagodniejszy przebieg niż półpasiec będący następstwem zakażenia dzikim typem wirusa. Półpasiec najczęściej rozpoznaje się klinicznie na podstawie charakterystycznych objawów. Najczęstszymi powikłaniami są wtórne zakażenia bakteryjne, odbarwienia skóry oraz powstawanie blizn. Osoby podatne na zakażenie po kontakcie z chorym na półpasiec mogą zachorować na ospę wietrzną. U chorych na niepowikłany półpasiec z prawidłową czynnością układu odpornościowego należy rozważyć doustne leczenie acyklowirem. Dożylne podanie acyklowiru jest leczeniem pierwszego wyboru u dzieci z niedoborami odporności obarczonych ryzykiem wystąpienia rozsianej postaci choroby. Leczenie najlepiej rozpocząć w ciągu 72 godzin od wystąpienia osutki. Wprowadzenie Półpasiec (Herpes zoster) jest wynikiem reaktywacji endogennego, uśpionego VZV, przebywającego w zwojach czuciowych korzeni grzbietowych nerwów rdzeniowych po pierwotnym zakażeniu wirusem wywołującym ospę Może wystąpić w każdym czasie po pierwotnym zakażeniu lub po szczepieniu przeciwko ospie Aktywowany wirus przemieszcza się z powrotem przez odpowiedni nerw skórny do unerwionej przez niego skóry, wywołując bolesną, jednostronną osutkę pęcherzykową obejmującą obszar ograniczony do odpowiedniego dermatomu, czyli obszaru unerwionego przez jeden nerw czuciowy. Epidemiologia Do zachorowania na półpasiec częściej dochodzi po przebyciu ospy wietrznej niż po szczepieniu przeciwko ospie Choroba zwykle występuje u osób ze stosunkowo upośledzonym funkcjonowaniem odporności komórkowej, tzn. u osób w podeszłym wieku, z chorobami wywołującymi niedobór odporności albo leczonych lekami Skumulowane ryzyko zachorowania w ciągu całego życia w populacji ogólnej wynosi około 10–30%, a ryzyko zachorowania gwałtownie się zwiększa po ukończeniu 50 Insigna i wsp. wykazali, że w Stanach Zjednoczonych w latach 2000–2001 całkowita zachorowalność na półpasiec, skorygowana o wiek i płeć, wyniosła 320 na 100 000 osób na Wskaźnik zachorowalności był większy u kobiet (390/100 000 osób/rok) niż u mężczyzn (260/100 000 osób/rok). Zachorowalność u dzieci w wieku od urodzenia do 14 lat wyniosła 110 na 100 000 osób na Kawai i wsp. dokonali systematycznego przeglądu 63 badań klinicznych z 22 krajów analizujących zachorowalność na Na podstawie badań z prospektywną obserwacją, elektronicznych baz informacji medycznych oraz danych administracyjnych obejmujących dokumentacje medyczne autorzy wykazali, że wskaźnik zachorowalności w populacji ogólnej w Ameryce Północnej, Europie oraz regionie Azji i Pacyfiku mieścił się w zakresie 300–500 na 100 000 osób na rok. Zachorowalność wśród osób rasy białej 2-krotnie przekracza zachorowalność u osób rasy Ryzyko zachorowania u osób z upośledzeniem czynności układu odpornościowego jest 20–100 razy większe niż u osób w tym samym wieku z prawidłową Półpasiec na ogół rzadko występuje u dzieci przed ukończeniem 10 lat, a jeszcze rzadziej u Im młodszy wiek zachorowania na ospę wietrzną, tym większe prawdopodobieństwo wystąpienia półpaśca w okresie dzieciństwa lub młodszym wieku Półpasiec u niemowląt częściej się wiąże z wewnątrzmacicznym zakażeniem VZV niż z zakażeniem po urodzeniu. U około 2% dzieci mających kontakt z VZV w okresie płodowym rozwija się ospa wietrzna o przebiegu subklinicznym, co wiąże się z ryzykiem zachorowania na półpasiec po Enders i wsp. prowadzili prospektywną obserwację 1373 kobiet, które zachorowały na ospę wietrzną w ciągu pierwszych 36 tygodni Półpasiec rozpoznano u 10 dzieci w okresie niemowlęctwa i wczesnego dzieciństwa, przy czym u żadnego dziecka nie obserwowano objawów klinicznych zakażenia przy urodzeniu. Ryzyko zachorowania na półpasiec po zachorowaniu przez ciężarną na ospę wietrzną między 13. a 24. tygodniem oraz między 25. a 36. tygodniem ciąży wyniosło odpowiednio 4/477 (0,8%) i 6/345 (1,7%). Ośmioro spośród tych dzieci zachorowało na półpasiec w 1. roku życia.
Półpasiec rozsiany (uogólniony) U niektórych pacjentów półpasiec objawia się w postaci rozsianej i wtedy wykwity obejmują więcej niż dwa dermatomy. Diagnozuje się go bardzo sporadycznie u osób, które mają osłabiony układ odpornościowy. Półpasiec krwotoczny. Jest to wariant choroby, który zwiastuje się poprzez wylewy do skóry.
Półpasiec u dzieci5 (100%) 10 ocen Półpasiec jest niezwykle bolesną chorobą zakaźną, atakującą zazwyczaj osoby dorosłe. Półpasiec u dzieci występuje niezwykle rzadko. Atakuje on najczęściej dzieci, które mają poważne problemy z odpornością. W przeszłości choroba była kojarzona z brudem lub ubóstwem. Dzisiaj jednak zostały zbadane dokładne przyczyny jej występowania. Tak naprawdę chorobę wywołuje ten sam wirus, który jest również przyczyną występowania ospy wietrznej. Stąd też cierpią na niego dzieci, które w przeszłości przechodziły tę chorobę. Objawy półpaśca u dzieci Ogólnie przebieg choroby jest uzależniony indywidualnie od organizmu. W przypadku dzieci objawy są nieco łagodniejsze, niż w przypadku osób dorosłych. W pierwszych stadiach mogą pojawić się złe samopoczucie i niegroźne bóle głowy. Następnie zaczyna boleć gardło, występuje kaszel, gorączka. Objawy takie można więc bardzo łatwo pomylić z przeziębieniem i tak też wiele osób robi. Dziecko jest więc zazwyczaj leczone wtedy lekami obniżającymi gorączkę. Dopiero po kilku dniach w związku z uszkodzeniem nerwów czuciowych, pojawia się ból w obrębie, który został dotknięty chorobą. Następnie w tym samym miejscu widoczna zaczyna być niewielka wysypka, po czym w dniach kolejnych krostki zaczynają zasychać i tworzą się strupki podobnie do tych, które są charakterystyczne dla ospy wietrznej. Wysypka ta może piec, albo swędzieć. Jeżeli jednak krostki zaczną być rozdrapywane, to mogą ulegać nadkażeniom bakteryjnym, z których już ciężej się wyleczyć. Warto zdawać sobie sprawę z tego, że nawet jeśli wirusa takiego nie można się bezwzględnie pozbyć z organizmu. Stąd też jego objawy mogą występować w zmniejszonym natężeniu przez parę miesięcy, albo nawet lat. Leczenie półpaśca u dzieci Półpasiec u dziecka powinien być leczony natychmiastowo. Im szybciej zostanie rozpoznany, tym prościej będzie przebiegało leczenie i przy tym objawy znikną w krótszym czasie. Szybka reakcja jest również bardzo istotna ze względu na powikłania związane z tą chorobą. W niektórych przypadkach nieleczone schorzenie może wpłynąć na częściowe, albo całkowite uszkodzenie słuchu i utratę wzroku. Leczenie polega na przyjmowaniu określonych lekarstw przeciwwirusowych. Oprócz tego stosuje się również leki, które niwelują objawy. Tak więc podawane dziecku mogą być silne tabletki przeciwbólowe, które zmniejszą odczuwanie bólu. Warto jednak wiedzieć o tym, że nie każdy lek przeciwbólowy poradzi sobie z tak silnym bólem. Można więc poprosić lekarza o wypisanie specjalnych lekarstw, które będą wystarczająco silne. Ponadto stosowane są również specjalne maści, które mają za zadanie zmniejszyć odczuwanie swędzenia. Wtedy dziecko nie będzie rozdrapywało powstałych krostek. Miejsce dotknięte chorobowo powinno zostawać czyste i raczej odkryte, by rany goiły się znacznie szybciej. Oprócz tego warto zdawać sobie sprawę z tego, że półpasiec to choroba zaraźliwa. Poprzez kontakt z osobą chorą można bardzo łatwo się zarazić. Aby więc uniknąć rozprzestrzenienia się wirusa na inne dzieci, do całkowitego wyleczenia choroby, dziecko nią dotknięte powinno zostawać w domu. Warto również wiedzieć o tym, że półpasiec jest chorobą, która może powrócić. Można więc szczepić dziecko, aby zmniejszyć tego prawdopodobieństwo. Ponadto należy dbać również o prawidłowe funkcjonowanie układu odpornościowego małego dziecka. Wirus atakuje zazwyczaj w momencie, kiedy organizm jest osłabiony. Stąd też warto zapewniać mu odpowiednią ilość witamin i składników odżywczych każdego dnia. Jeżeli organizm będzie silny, to choroba nie powinna zaatakować ponownie.
Półpasiec u dzieci i dorosłych zwiastują dolegliwości ogólnoustrojowe. Na 2–3 dni przed wysypką możesz odczuwać gorączkę, osłabienie, apatię, złe samopoczucie i zmęczenie. W ich towarzystwie powszechnie pojawiają się miejscowe parestezje, czyli mrowienie skóry. Z czasem dochodzi też piekący, ostry, miejscowy ból.
Witam, ostatnio wyszedł mi pozytywny wynik w kierunku HSV 1/2, wynik igG 1,14, igM negatywny, nigdy jednak nie miałam żadnych objawów, badałam się zupełnie prewencyjnie. W przeszłości przechodziłam półpaśca, ok. 10 lat temu. Czy to możliwe, żeby wirus VZV wpłynął na wyniki testu? Jakie badanie zrobić, żeby mieć absolutną pewność, że to na pewno HSV 2?
. 44 513 798 12 787 504 544 109

półpasiec u dzieci forum