No cześć. Witaj w Pokoju 32! Miło, że tutaj zajrzałeś. Jeszcze nas nie znasz, a my nie znamy Ciebie, więc pozwól, że coś o sobie opowiemy. Jesteśmy grupą literackich amatorów, która postanowiła stworzyć coś razem. Coś, co pozwoli nam się rozwijać i jednocześnie przekazać własne myśli - pewną wartość ludziom. Każde z nas jest inne. Każde z nas przedstawia odmienny styl, rodzaj literatury. Chcemy, byś znalazł tu coś dla siebie – wiersz o życiu, opowiadanie na smutny dzień, przemyślenia. Kto wie – może nawet zostaniesz na dłużej? Usiądź więc wygodnie, rozgość się i pozwól nam poznać Cię lepiej. Cieszymy się, że jesteś razem z nami w tym pokoju. Pokoju 32. Jest nas siódemka. Niziołek - uwielbia wszelakie mitologie, a zaczytuje się głównie w fantasy, science-fiction i książkach młodzieżowych. Kocha prozę i wywody pseudo-filozoficzne, chociaż dobrym, białym wierszem także nie pogardzi. Można się u niego spodziewać praktycznie wszystkiego. Trzpiotka - Dziewczyna o burzy kudłów na głowie, widocznych niemal z kilometra, za którymi kryje się nieco kpiący, szeroki uśmiech. Zawsze nosi przy sobie książkę. Pisze o wszystkim, co ją interesuje, czasem nawet o tym, co nie. Nie zawsze jest to zgodne z rzeczywistością, ale na pewno szczere odzwierciedlenie jej odczuć. Koala - Jest to torbacz z rudym futerkiem. Nigdzie nie rusza się bez kisielku poziomkowego lub miodu. Uwielbia robić głupie miny i błądzić w internecie. Lubi poezję, ale od czasu do czasu napisze prozę, najczęściej są to spostrzeżenia i ocena otaczającego ją świata. Nie lubi (nie potrafi, ale nie chce się to tego przyznać) pisać opowiadań, więc szukać ich u niej na próżno. grzesznik - jest osobą z ogromnym zamiłowaniem do poezji i małych liter. pisze, bo czuje. czuje, bo pisze. jest też kobietą, chociaż może jeszcze niekompletną. nienawidzi rymów i tandety, a w jej tekstach jest zawsze kawałek jej samej, dlatego ma nadzieję, że przypadnie Wam do gustu. Thinker - Pisanie jest dla niego bardzo osobiste. Żyje emocjami i uwielbia myśl, dlatego to o nich pisze najczęściej. Najbardziej preferuje biały wiersz, gdyż pozwala mu on na dowolność formy i interpretacji, którymi uwielbia się bawić- dwuznaczność, tam brak przecinka, tu nawias; to jego bajka. Tak naprawdę nie da się go całkowicie opisać (a kogo się da?), więc jeśli chcecie więcej się o nim dowiedzieć, wystarczy trochę poczytać, bo z jego słów można odczytać wszystko... rysanaszkle - biegła w sztuce grania na nerwach miłośniczka latynoskiej muzyki. Konsumuje zatrważające ilości mandarynek, winogron i bazylii. Porzuciła marzenia o obficie zakrapianych rumem rejsach pod piracką banderą, by udawać artystkę. Niepoprawnie zakochana w swoich bohaterach, tworzy serie opowiadań o ich losach, zamiast wysłać na zasłużony odpoczynek. Mleko - jeszcze do końca nie wie, jaka jest. Pisanie to jej sposób na odkrywanie nowych poziomów własnej osobowości. Uwielbia słowa, chciałaby poznać i rozgryźć je wszystkie, ponieważ twierdzi, że to one są kluczem do świata zmysłów. W każdej minucie szuka w sobie uczuć, które mogłaby przelać na papier, jednak nad wyraz często nie umie nad nimi zapanować i gubi się w swoich myślach.

W archiwum "Przeglądu Sportowego" znajduje się prawdziwa perła — okładka z 19 grudnia 1949 r. poświęcona Józefowi Stalinowi. Powstała z okazji urodzin dyktatora. "Fałszywych" urodzin Do dziś nie wiadomo, kto w archiwalnym roczniku, kilkadziesiąt lat temu zamienił w wierszu słowo "pokój", na słowo "mord". Archiwalna perełka znajduje się dziś w redakcji gazety To jedna z ważniejszych okładek Przeglądu Sportowego, gazety, która obchodzi 100-lecie istnienia. Okładka znajduje się zresztą w specjalnym albumie 100 okładek na 100-lecie Więcej takich historii znajdziesz na stronie głównej Dokonując wyboru najciekawszych okładek z całego stulecia naszego istnienia, nie mogliśmy, a nawet nie chcieliśmy uciekać od przypomnienia tych, które ze sportem niestety nie miały nic wspólnego. Do pewnych spraw – takich jak żegnanie towarzysza Bolesława Bieruta czy Józefa Stalina – byliśmy po prostu zmuszeni. Jeśli ktoś uznałby, że była to kwestia wyboru, to… możemy zgodzić się z taką tezą o tyle, że był to wybór między funkcjonowaniem w społeczeństwie a karą więzienia lub może nawet czymś gorszym, co nazywane też było z przekąsem "wycieczką na białe niedźwiedzie". Oczywiście nazywane po cichu, bo nikt publicznie nie zdecydowałby się w latach 50. na wypowiadanie takich słów. W marcu 1955 r. umarł Józef Stalin. Z tej okazji cały "Przegląd Sportowy" musiał pogrążyć się w żałobie. W Polsce czołobitności oparł się, ale za poważną cenę, tylko "Tygodnik Powszechny". My musieliśmy napisać, że "cała postępowa ludzkość składa dziś hołd u trumny Nieśmiertelnego Stalina". Oczywiście z dzisiejszej perspektywy taka okładka dla zbrodniarza wydaje się obrzydliwa. Wydaje się jednak, że tym, którzy ją przygotowywali, należy… współczuć. Przecież każdy, jakikolwiek błąd, jakiekolwiek uchybienie na pierwszej stronie w takim dniu mogło mieć dramatyczne konsekwencje. Taka okładka przygotowywana była z drżeniem rąk. Zobacz także: Wybrane anegdoty i fakty z życia krwawego dyktatora. Część pierwsza - Stalin Uznaliśmy jednak, że warto przypomnieć inną historię ze Stalinem, a nawet trzeba to zrobić z pewnego szczególnego względu. Okładka Przeglądu Sportowego z wierszem o Józefie Stalinie W 1949 r., z okazji 70. urodzin Józefa Wissarionowicza, wydaliśmy specjalny "Przegląd Sportowy". Tak naprawdę 70. urodziny Stalin miał rok wcześniej, a data urodzenia z grudnia 1879 była… fałszywa i wynikała z wpisania do dokumentów, które otrzymał na początku XX wieku jako agent tajnej policji carskiej. I te "fałszywe" urodziny "Przegląd Sportowy" uczcił wierszem, który do dziś zachował się nam w nieco zmienionej formie. Ktoś, dziś już nie wiemy kto i kiedy, ale sądząc po intensywności tuszu kilka dziesiątek lat temu, w archiwalnym roczniku wiecznym piórem zamazał słowo "pokój" i zmienił na "mord". W ten sposób w naszym posiadaniu znajduje się okładka, która już tak bardzo od prawdy nie odbiega. Foto: Onet Przerobiony wiersz o Józefie Stalinie wiersz STALIN (tekst oryginalny). Autor: Józef Prutkowski W pieśni rytmie i rymie W warkocie fabrycznych hal TWOJE słyszeliśmy imię Imię dźwięczne jak stal. W każdej sportowej drużynie Gdzie biją rekordy pracy TWE dźwięczne słyszą imię Rosjanie, Węgrzy, Polacy Wysportowani chłopcy, Górnicy, hutnicy, junacy, Najlepsi w świecie sportowcy, Wszystkie stadiony i place. Ludzkość, co rekord szczęścia znowu pobiła o cal Słyszy z radością TWE imię. Imię dźwięczne jak stal. Bo wie o tym świat cały wokół Czarni i żółci i biali, Że STALIN oznacza pokój, A pokój oznacza STALIN.

wiersz o pokoju na świecie