Kobiety robią karierę w klanach neapolitańskiej kamorry. Po trupach mężczyzn. Jeszcze kilka lat temu gotowały makaron, waliły w garnki, gdy zbliżali się żandarmi, i zajmowały się odmierzaniem przeznaczonych na handel działek kokainy. Dziś same pobierają pizzo – haracz od sklepikarzy, prowadzą legalne interesy mafii i krok po kroku zaczynają kontrolować wart miliard dolarów handel narkotykami. Autorytet w sprawie kamorry, ukrywający się dziennikarz Roberto Saviano, autor „Gamorry”, pisze wprost: „Coraz częściej twarz wszechwładzy kamorry ma kobiece rysy”. Włoszki coraz szybciej awansują w tej jednej z najpotężniejszych organizacji mafijnych we Włoszech. I coraz częściej wpadają w ręce policji lub giną od kul rywali. W lipcu policja aresztowała 14 kobiet z klanu Samo w Neapolu. Są podejrzane o handel heroiną i kokainą. Trzy inne – matka i dwie dorosłe córki – o zbieranie haraczy. Te aresztowania to sygnał procesów zachodzących w trzewiach mafii. Tendencja jest jasna – także w mafii rozwija się „girl power”. Kamorra działa w Neapolu od XVIII wieku – neapolitańczycy, także z klasy średniej, uznają ją za poważny biznes: zatrudnia 4 tysiące mafiosów i wyciska kilkadziesiąt milionów euro rocznie z samych haraczy. – Teraz dzieje się w niej to samo co w innych włoskich firmach. Coraz większą rolę w kierownictwie odgrywają kobiety – mówi Simona Dimonte, prokurator z Neapolu. Jej słowa potwierdza generał Gaetano Maruccia, szef tamtejszych jednostek żandarmerii. – Coraz więcej kobiet pełni funkcje mafijnych bossów. Są dobre w planowaniu, często lepsze od mężczyzn – mówi w wywiadzie z agencją AP. – I bardziej pomysłowe – dodaje Dimonte. Źródło: Newsweek_redakcja_zrodlo

O włoskiej mafii i gangsterach, którzy byli członkami słynnej organizacji przestępczej "Cosa Nostra", powstało wiele dzieł literackich i kręcono filmy, otaczając je aurą niezwyciężoności. Charakterystyczne jest to, że wykrzyknik jednego z bohaterów popularnej komedii domowej o przygodach Włochów w Rosji "Mafia jest nieśmiertelna!" Jest postrzegana przez wielu jako niepodważalny fakt. Czy tak było i czy możliwe jest, by sprawiedliwość, jeśli nie pokonać zło, to przynajmniej zadała namacalne ciosy? Określenie zaczerpnięte z sycylijskiego żargonu W połowie XIX wieku język włoski został wzbogacony o nowe słowo - "mafia" (mafia). Ten "dar" otrzymał od dialektu, z którym mieszkańcy Sycylii się porozumieli, oraz mniejsze przylegające do niego śródziemnomorskie wyspy. Była tradycja nazywania tak aroganckich i pewnych siebie chuliganów, odróżniających między nieustraszeniem, przedsiębiorczością i dumą. Z czasem termin ten jest tak zakorzeniony w większości języków świata, że ​​przyciąga uwagę lingwistów. Ustanowili jego związek z wieloma slangowymi (slangowymi) wyrażeniami pochodzenia arabskiego, które oznaczały wszystkie rodzaje elementów przestępczych lub, po prostu, tych samych gangsterów. Włoska mafia - raj dla przestępców Nieco inna interpretacja słowa "mafia" daje słynny włoski pisarz Mario Puzo Włoska mafia stała się przedmiotem szczegółowych badań. Film "Ojciec chrzestny", wystawiony na jego powieści o tej samej nazwie, kiedyś z powodzeniem przeszedł na ekrany telewizyjne świata. Autor uznanego dzieła twierdzi, że w jego prawdziwym znaczeniu ten sycylijski termin tłumaczy się jako "schronienie". Jest prawdopodobne, że ma rację, zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę specyfikę wspólnoty kryminalnej, która była rodzajem rodziny jednoczącej grupy przestępcze. Czym jest omerta? Była to ściśle scentralizowana organizacja, której wszyscy członkowie bezwarunkowo byli posłuszni jednemu przywódcy (ojcu chrzestnemu) i byli zobowiązani kierować się wspólnym kodeksem postępowania dla wszystkich, zwanym "martwym" i czymś podobnym do współczesnych terminów kryminalnych rosyjskiego kryminalnego świata. Zanim będziemy kontynuować rozmowę o tym, co stanowiło włoską mafię, należy bardziej szczegółowo omówić prawa leżące u podstaw życia jej członków. To w dużej mierze pomoże zrozumieć motywy pewnych działań. Prawa ustanowione wewnątrz mafii Tak więc, poza wspomnianą powyżej zasadą autokracji Omerta, ustanowiła ona trwające całe życie członkostwo w organizacji wszystkich, którzy zostali kiedyś przyjęci w jej szeregi. Jedynym dobrym powodem opuszczenia mafii może być śmierć. Dla każdej mafii (członka tej organizacji) sprawiedliwość jest decyzją szefa organizacji, a nie państwowych organów sądowych. Zdrada była karana śmiercią nie tylko tego, który odważył się wypowiedzieć, ale także wszystkich swoich krewnych. I w końcu przestępstwo zadane jednemu z członków mafii było postrzegane jako obraza całej organizacji, a zatem pociągało za sobą nieuchronną śmierć sprawcy. Ostatnia kwestia stworzyła pewną iluzję bezpieczeństwa dla bandytów i pozwoliła, aby mafia stała się prawdziwym schronieniem, jeśli nie od odpowiedzialności karnej, to przynajmniej od zemsty ofiar ich arbitralności. W rzeczywistości Omerta była środkiem kontrolowania przywódców organizacji nad wszystkimi członkami i zastraszania zwykłych członków. Struktura społeczności przestępczej Zgodnie z jego wewnętrzną strukturą, "Cosa Nostra" była ściśle wyznaczonym pionem mocy, na czele której znajdowała się jego głowa, nazywana donem. Ta pozycja była wyborcza, a cała włoska mafia była posłuszna bez zastrzeżeń. Film "Ojciec chrzestny" ilustruje moc, jaką ta osoba obdarowała. Jego najbliżsi asystenci to dwaj - młodszy szef, który służył jako zastępca, aw przypadku śmierci właściciela tymczasowo zajął jego miejsce, a consilieri - osobisty doradca w kwestiach prawnych i organizacji biznesowej. Pod hierarchicznymi drabinami znajdowali się dowódcy grup gangów bojowych, które nosiły tytuł capodoregime. Ich zdaniem byli bezpośrednimi sprawcami wszystkich spraw karnych - żołnierzy. Lista partnerów zakończyła listę - byli to osoby, które jeszcze nie stały się pełnoprawnymi członkami mafii, dla których ustanowiono coś w rodzaju okresu próbnego. Wszyscy podporządkowani członkowie mafii byli zobowiązani do bezwzględnego podporządkowania się. Naruszenie tej podstawowej zasady było karane śmiercią. Ponadto wiadomo o włoskiej mafii, że jej wspólnoty, zwane rodzinami lub klanami, rozszerzyły swój wpływ na pewne obszary, takie jak Sycylia, Neapol, Kalabria itd. Próby zagospodarowania w obcych obszarach uznano za naruszenie tego samego Omerta i ukarany w najbardziej okrutny sposób. Ważne jest, aby zwrócić uwagę na następujący ważny szczegół: tylko czystej krwi Włosi mogą być członkami takich rodzin klanu mafii i tylko Sycylijczycy urodzeni na Sycylii. Zaangażowali się w niemal wszystkie rodzaje działalności przestępczej: wymuszanie haraczy, handel narkotykami, kontrola prostytucji itp. Robin Hoods of the world Uważa się, że włoska mafia powstała w połowie XIX wieku, a warunkiem jej pojawienia się była skrajna słabość struktur państwowych pod panowaniem sibilijskiego królestwa Bourbon. W ciągu poprzedzających dwóch stuleci terytorium państwa wielokrotnie podlegało obcej dominacji, w wyniku czego rdzenni Sycylijczycy byli poddawani wyzyskowi i represjom. Ta sytuacja stała się podatnym gruntem dla pojawienia się wszelkiego rodzaju grup gangsterskich zaangażowanych w rabunek zamożnych cudzoziemców. Uczciwie mówiąc, należy zauważyć, że na pewnym etapie, na wzór legendarnego Robin Hooda, hojnie dzieliły się łupem ze swoimi biednymi wieśniakami i szybko zyskały powszechne poparcie i aprobatę. W razie potrzeby gangsterzy zaopatrywali swoich rodaków w pożyczki gotówkowe i pomagali rozwiązywać wszelkiego rodzaju konflikty z władzami. W ten sposób stworzono bazę społeczną, na której rozwinęła się tak znana dzisiaj włoska mafia. W przyszłości jej rozwój był promowany przez napływ funduszy spowodowany ekspansją biznesu związanego z produkcją i eksportem upraw cytrusowych. Mafia eksportowała za granicę Na przełomie XIX i XX wieku ze względu na trudną sytuację gospodarczą na Sycylii wielu jej mieszkańców (a także gangsterów) zmuszono do emigracji za granicę, a przede wszystkim na kontynent amerykański. Tam, za oceanem, struktury przestępcze, które wciąż powstawały w ich ojczyźnie, po otrzymaniu nowego życia, zaczęły intensywnie się rozwijać. Włoska mafia w Stanach Zjednoczonych, zachowując swoje dawne tradycje, wkrótce stała się jednym z elementów amerykańskiego społeczeństwa i nadal istniała równolegle z Sycylijczykami, których stanowiła integralną część. Jej rola w życiu amerykańskich związków zawodowych, dla których kontrola była jednym z ważnych elementów działalności przestępczej, jest szeroko znana, na przykład. W latach pięćdziesiątych ugruntowana tandemowa "mafia - związki zawodowe" była tak silna, że ​​rząd poczynił szereg znaczących ustępstw, na które od nich żądali zarówno przedstawiciele robotników, jak i gangsterzy. Jednocześnie wiadomo, że ten ostatni kontrolował prawie 30% handlu narkotykami w tym kraju. Włoska mafia, która tak energicznie rozpoczęła swoją działalność za granicą przed wojną, w latach sześćdziesiątych była zmuszona stawić opór zaciętej rywalizacji ze strony innych gangów przestępczych, które pojawiły się w Stanach Zjednoczonych i składała się z Afroamerykanów, Chińczyków, Kolumbijczyków, a także Meksykanów. W dużym stopniu podważyło to jej bazę finansową i osłabiło jej dawną władzę. Mussolini kontra Mafia W kraju, włoska mafia otrzymała najsilniejszy sprzeciw wobec swoich działań w 1925 r., Kiedy faszystowski dyktator przejął władzę w kraju Benito mussolini aby wzmocnić kontrolę nad południowymi regionami, postawił za zadanie całkowite zniszczenie struktur przestępczych. W tym celu mianował prefekta Palermo, głównego miasta regionu Sycylii, jego członka partii Cesare Mori, który później zasłużył na przydomek "żelaznego prefekta". Otrzymał taką całkowitą swobodę działania, że ​​nawet przestrzeganie elementarnych praw nie stało się obowiązkiem. Korzystając z tak niezwykłych uprawnień i nie ograniczając się żadnymi normami moralnymi, nowo mianowany prefekt walczył z przestępcami własnymi metodami. Wiadomo na przykład, że biorąc całe miasta w oblężeniu, zmuszając członków mafii do poddania się, używał kobiet i dzieci jako zakładników i bezlitośnie strzelał do ludzi w przypadku nieposłuszeństwa. Reakcja klanu karnego Propaganda faszystowska pośpiesznie ogłosiła, że ​​w wyniku podjętych działań zmiażdżyła włoską mafię, wcześniej uważaną za niewinną wobec sprawiedliwości. Takie stwierdzenia były jednak oczywistą przesadą. Pomimo faktu, że naprawdę zadała znaczne obrażenia i wielu mafiosi uzupełniło liczbę emigrantów, nie było możliwe całkowite pokonanie jej, a po jakimś czasie to zło zostało ożywione w jeszcze większej ilości. Wiadomo, że próba przez Mussoliniego wykorzenienia mafii wywołała reakcję z jej strony, a następnie ta zbrodnicza organizacja, współpracująca z siłami angloamerykańskimi, odegrała bardzo pozytywną rolę, wnosząc namacalny wkład w walkę Włochów z faszyzmem. Współpraca struktur państwowych i kryminalnych Jedną z charakterystycznych cech zorganizowanych grup przestępczych, zwanych mafią, jest ich łączenie z organami rządowymi. Początek tego został położony we Włoszech przed II wojną światową. W 1945 r. Wynikiem tendencji separatystycznych, które przetoczyły się przez kraj w ostatnich dziesięcioleciach, było przyznanie Sycylii znacznej autonomii, a kolejne wybory lokalne były naznaczone ostrą konfrontacją przedstawicieli partii lewicowych i prawicowych. Ponieważ wiadomo było, że mafia jest wyjątkowo wroga dla socjalistów i komunistów, ich przeciwnicy - Chrześcijańscy Demokraci - wykorzystywali jej usługi do zastraszania wyborców i zmuszania ich do głosowania na posłów, których potrzebowali. Ta okrutna praktyka stała się tradycją, w wyniku czego prawicowe partie pozostały u władzy przez cały okres powojenny. Wojna z przestępczością na pełną skalę Nowy etap walki z tym zakorzenionym złem przyszedł w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych. Był to okres, kiedy ewolucja systemu demokratycznego we Włoszech dotknęła Sycylię. Przestępczość została następnie uznana za wojnę na pełną skalę, w której włoska mafia stała się głównym wrogiem w sądownictwie. Film wyreżyserowany przez Domiano Domianiego "Sprut", opublikowany na ekranach w marcu 1984 r., Zawiera szczegółowy obraz tych lat wypełnionych aresztowaniami przywódców mafii, nalotów policyjnych, aw konsekwencji morderstwami sędziów, prokuratorów i innych pracowników prawa. Sukcesy włoskiego wymiaru sprawiedliwości W następnych dziesięcioleciach władze włoskie kontynuowały walkę z takim samym uporem. Jego apogeum uważa się za rok 2009, kiedy kilka kluczowych osób zostało aresztowanych natychmiast, pod kontrolą których praktycznie cała włoska mafia była pod kontrolą. Nazwiska tych osób - braci Pasquale, a także Carmine i Salvatore Rousseau - przerażały ich rodaków przez wiele lat. W wyniku działań operacyjnych policji Dominik Racciulia, druga najważniejsza osoba w syndykacie przestępczym, pojawił się również na nabrzeżu. Inne struktury przestępcze Włoch Należy zauważyć, że oprócz głównej organizacji przestępczej noszącej nazwę "Cosa Nostra" ("Nasza działalność") w dialekcie sycylijskim, istnieją inne włoskie mafie, których lista jest dość obszerna. Obejmuje on takie struktury przestępcze jak "Camorra", "Sacra Corona Unita", "Ndrangeta" i kilka innych. Przywódca ostatniego z nich, Salvatore Coluccio, który według Interpolu był jednym z dziesięciu najbardziej niebezpiecznych przestępców na świecie, również został aresztowany w 2009 roku. Nawet specjalny bunkier zbudowany przez niego w odległym górzystym regionie kraju, wyposażony w najnowszą technologię i wyposażony w autonomiczny system podtrzymywania życia, nie uchronił go przed sądem. A dziś wśród struktur przestępczych działających w różnych krajach świata włoska mafia zajmuje szczególne miejsce. W artykule zamieszczono także zdjęcia jej najsłynniejszych przywódców, powtórzonych w różnym czasie przez media. To słynny Al Capone - legenda podziemi lat trzydziestych i czterdziestych, a także John Gotti, który przez całe życie ścigał się z morderstwami związanymi z kontraktem, ale zasługiwał na przydomek Eleganckiego Johna i Carlo Gambino - urodzonego Sycylijczyka, który był na czele najsilniejszej kryminalnej rodziny Ameryki, szerząc jego wpływ na wiele krajów świata. Wspólnym przeznaczeniem tych ludzi było więzienie, w którym wielu członków organizacji, którą stworzyli, zakończyło swoje życie. Co nie mogło zrobić włoskiej mafii? I tylko jedna okazała się bezsilną włoską mafią - w Rosji nie mogła niczego kontrolować. Pod komunistami taka idea była absurdalna ze względu na specyfikę politycznej i gospodarczej struktury kraju, a w okresie postsowieckim, kiedy polityka wewnętrzna została przekierowana na drogę kapitalistyczną, pojawili się w niej jej "ojcowie chrzestni". Tworzyli klany przestępcze, które odziedziczyły styl włoskiej mafii i pod wieloma względami go przewyższały.

członek włoskiej mafii, kamory posiada 1 hasło. k a m o r y s t a; Podobne określenia. członek kamory; członek mafii; członek mafii; jedna z organizacji włoskiej mafii; jedna z organizacji włoskiej mafii; Ostatnio dodane hasła. przebieg jakiegoś wydarzenia relacjonuje; złudzenie, urojenie; frytki, chipsy; harcerska jednostka

Z filmami o włoskiej mafii i kinem gangsterskim jest trochę tak jak z Brazylijczykami i innymi reprezentacjami w piłce nożnej – wszyscy wiedzą, że grać potrafią pod każdą szerokością geograficzną, ale to ci pierwsi najlepiej znają się na rzeczy. Organizacje gangsterskie wzbudzają strach na całym świecie, ale to klany mafijne z Sycylii czy Kampanii są archetypami “rodziny, której się nie zostawia”. We wchodzącym do polskich kin 13 marca Zdrajcy Marco Bellocchio będziemy mieli okazję wejrzeć za kulisy największego w historii procesu wymierzonego przeciwko mafii, ale zanim to zrobimy, warto przyjrzeć się innym dziełom filmowym, które opowiadają o prawdziwych zbrodniach Cosa Nostry czy o życiu Tommaso Buscetty, pierwszego sycylijskiego bossa mafijnego, który podjął współpracę z wymiarem sprawiedliwości, film Bellocchio poświęca sporo miejsca tzw. Maksiprocesowi, a więc zakrojonemu na szeroką skalę, wymierzonemu w Cosa Nostrę przedsięwzięciu włoskiego wymiaru sprawiedliwości. Warto jednak pamiętać, że Zdrajca to nie pierwszy film, który przenosi na wielki ekran autentyczne wydarzenia, a nie – jak to było choćby w przypadku osławionej Gomorry Matteo Garrone – poczytną powieść. Oto 10 filmów, które przedstawiają prawdziwe zbrodnie włoskiej duchy (2017), reż. Fabio Grassadonia, Antonio PiazzaDzieło duetu Grassadonia-Piazza, odpowiedzialnego za film Salvo. Ocalony, jest w tym zestawieniu pozycją wyjątkową, głównie ze względu na formę. Bowiem Sycylijskie duchy w wyjątkowy, poetycki wręcz sposób opowiadają o prawdziwym, tragicznym zdarzeniu – porwaniu i późniejszym zamordowaniu Giuseppe di Matteo, 12-letniego syna członka sycylijskiej mafii, który zdecydował się na współpracę z władzami. Umowna forma sprawia, że Sycylijskie duchy ogląda się niczym oniryczną baśń, w odróżnieniu od większości filmów o włoskiej mafii, które stawiają na jak największy realizm i zgodność z faktami. Stosując łagodniejsze rozwiązania formalne, reżyserski duet unika epatowania przemocą, nie odbierając jednocześnie powagi wstrząsającemu tematowi swojego siciliana ribelle (2008), reż. Marco AmentaBodaj najskromniejsza i zapewne najmniej znana produkcja na tej liście – i jedna z dwóch, które o włoskiej mafii opowiadają z perspektywy kobiety. La siciliana ribelle (wolne tłumaczenie: Sycylijska buntowniczka; brak oficjalnego polskiego tłumaczenia) to historia Rity Atrii (Veronica D’Agostino), córki mafiosa, który zginął z rąk innego członka klanu, gdy dziewczyna miała zaledwie 11 lat. W 1991 roku, kiedy mafia zamordowała także brata Rity, 17-letnia wówczas dziewczyna zdecydowała się rozpocząć współpracę z organami ścigania. Zeznania jej i kilku innych kobiet, w tym jej szwagierki, doprowadziły do szeregu aresztowań, ale też sprowadziły na Ritę nienawiść wiernych mafijnemu kodeksowi najbliższych – nawet jej matki. Gdy w 1992 roku Cosa Nostra zamordowała prokuratora Paolo Borsellino, który w trakcie wielomiesięcznego śledztwa był dla Rity niczym ojciec, dziewczyna popełniła samobójstwo. La siciliana ribelle to fabularna wersja dokumentu Diario di una siciliana ribelle, który Marco Amenta zrealizował w 1998 roku, i trudno tak naprawdę orzec, która z tych produkcji jest bardziej przerażająca…Sto kroków (2000), reż. Marco Tullio GiordanaRozgrywające się w zaledwie 12-tysięcznym sycylijskim miasteczku Cinisi, Sto kroków opowiada o życiu Peppino Impastato, aktywisty politycznego, który – choć wychował się wśród mafiozów – dorosłe życie spędził na antymafijnej działalności, co w 1978 roku przypłacił życiem. Film Marco Tullio Giordany rozpoczyna się jedną z lepszych sekwencji utraty dziecięcej niewinności, kiedy to reżyser ukazuje małego Peppino w jednej chwili śpiewającego wesołą piosenkę, w drugiej – obserwującego eksplodujący samochód swojego wujka-mafioza. Sto kroków to historia wyrazistego przypadku sprzeciwu wobec mafijnemu kodeksowi – Impastato nie chciał podążać przestępczą ścieżką tylko ze względu na urodzenie, ale zapłacił za to bardzo wysoką cenę. W roli dorosłego Peppino wyróżniony za tę rolę nagrodą Davida di Donatello Luigi Lo Cascio, który wciela się także w bardzo ważną postać w nadchodzącym Zdrajcy. Salvatore Giuliano (1962), reż. Francesco RosiJeśli komukolwiek wydawało się, że filmy o mafii to wyłączna domena ostatnich kilku dekad, muszę sprostować – kino od zawsze interesowało się zorganizowaną przestępczością. Dowodem znakomite dzieło Francesco Rosiego sprzed blisko 60 lat, opowiadające o tytułowym bohaterze, Salvatore Giuliano, sycylijskim przestępcy, który choć oficjalnie nigdy do mafii nie należał, był jej bliskim współpracownikiem i sam organizował swoją bandę w struktury do złudzenia przypominające klany Cosa Nostry. Film, który znalazł się na liście dwunastu ulubionych filmów Martina Scorsesego, przyniósł Rosiemu Srebrnego Niedźwiedzia za reżyserię na festiwalu w Berlinie i pozostaje jednym z najdoskonalszych dzieł opowiadających o przestępczych mechanizmach, które przez dziesięciolecia kształtowały di vetro (2007), reż. Stefano IncertiZnany wcześniej z polifonicznych narracji Stefano Incerti w 2007 roku nakręcił film prosty w sposobie opowiadania, ale niosący bogactwo wiedzy na temat wewnętrznych mechanizmów sterujących sycylijską mafią. L’uomo di vetro (wolne tłumaczenie: Człowiek ze szkła) opowiada o losach Leonardo “Leuccio” Vitalego, który stał się “pentito”, czyli w mafijnym żargonie zdrajcą współpracującym z policją. Film Incertiego opowiada też o szaleństwie, jakie wywołuje w człowieku praca w organizacji, z której na dobrą sprawę nigdy się nie odchodzi… Kameralna, niskobudżetowa produkcja stanowi ważną pozycję w kanonie filmów opartych na prawdziwych zbrodniach włoskiej mafii, a nagrodzony na kilku festiwalach za główną rolę David Coco tworzy niezapomnianą kreację człowieka zniszczonego przez mafię.

W o2.pl przeczytacie fragmenty jego najnowszej książki. Najgłośniejsza i do dziś niewyjaśniona gangsterska egzekucja w Trójmieście to zabójstwo Nikodema Skotarczaka. Wiosną 1998 roku nieznany morderca zastrzelił go w gdyńskiej agencji towarzyskiej Las Vegas. "Nikoś" jeszcze za życia został legendą polskiej mafii. ^{Mafie rządziły i w wielu miejscach do dzisiaj sprawują nierzadko faktyczną władzę w państwie. Największe organizacje przez dziesiątki lat wzmacniały swoją pozycję i dzisiaj są symbolami całego świata wikimediaTematyka mafii zawsze interesowała ludzi – tajemnicze organizacje, które z podziemia rządzą miastami lub nawet krajami. Zainteresowanie to zwiększyły takie filmy jak “Ojciec Chrzestny” lub seriale w stylu “Peaky Blinders”, które też niejako romantyzowały postacie gangsterów. Jak jednak wyglądają prawdziwe mafie? Tutaj sytuacja jest nieco inna, a organizacje, które trzęsą światem przestępczym mają ogromną tradycję i całe dziesięciolecia budowania silnej pozycji.#1 – CamorraNeapolitańska Camorra to jedna z tych organizacji, która ma najdłuższą historię na świecie. Datę powstania tej mafii szacuje się na 1820 r., co sprawia, że 2 lata temu obchodziła ona 200–lecie właśnie Camorra stworzyła mafiozów, którzy na przełomie XIX i XX w. trzęśli przestępczym światem w Stanach Zjednoczonych, a następnie osławili włoską mafię w USA. Ta z kolei powstała w wyniku przeniesienia działalności Camorry za Ocean zaraz po I wojnie światowej. Było to efektem wojny jaką wypowiedział mafii późniejszy dyktator włoski, Benito organizacja funkcjonuje przede wszystkim w rejonie Neapolu oraz Stanach Zjednoczonych. Ma ona także swoje interesy w Ameryce Południowej, gdzie produkuje narkotyki, a następnie sprzedaje je w USA. Roczne zarobki Camorry szacuje się na miliard euro.#2 – YakuzaKolejną organizacją jest japońska Yakuza. Mafia ta jest bardzo dobrze znana w popkulturze, a to wszystko za sprawą owianych tajemnicą rytuałów oraz zasad jakie funkcjonują wewnątrz. Yakuza specjalizuje się w haraczach, hazardzie oraz prostytucji. Organizacja jest bardzo mocno zaangażowana w “nocne życie” w zaczęła się formować już w XVIII wieku i składała się ze społecznych wyrzutków oraz osób wykonujących “nieczyste” zawody jak np. chowanie ta nie jest jednak jednolita. Wiele gangów funkcjonuje pod wspólną banderą jaką jest Yakuza, lecz działają one niezależnie od siebie. Na ten moment największym gangiem w ramach Yakuzy jest Yamaguchi-gumi.#3 – La Cosa Nostra Kolejna z mafii, której korzenie znajdują się we Włoszech. La Cosa Nostra została stworzona przez włoskich imigrantów, którzy przybyli do Stanów Zjednoczonych, lecz dzisiaj w jej szeregach obecni są w zasadzie jedynie rodowici ramach organizacji funkcjonują 24 rodziny, których członkowie utrzymują ze sobą kontakty, lecz w ogólnym funkcjonowaniu zachowują niezależność. Cosa Nostra w sposób mistrzowski stworzyła sieć relacji z legalnymi biznesami, które w wyniku szantażu “piorą pieniądze” mafii.#4 – Sołncewska braćWedług FBI najgroźniejsza i największa mafia na świecie. Powstała ona stosunkowo niedawno, bo w 1980 r. i nie ma takiej tradycji jak pozostałe największe światowe organizacje. Rosyjska mafia cechuje się ogromną brutalnością i nieco wyróżnia ją to z tego zestawienia. Na początku lat 90. mafia miała mieć tak silny status w Rosji, że aż 80% firm rosyjskich płaciło jej specjalizuje się w wymuszeniach, porwaniach, zabójstwach, a także handlu ludźmi i bronią. Sołncewska brać ma bardzo surowe zasady wewnętrzne. Członkowie mają kategoryczny zakaz utrzymywania relacji z władzami, a odstępstwo od reguł lub zdrada karane są śmiercią.#5 – TriadyWracamy na kontynent azjatycki, ale tym razem kierunkiem są Chiny i tajemnicza organizacja zwana – Triada. Organizacja zyskała największy rozgłos w XIX w., w trakcie trwania wojen opiumowych w Chinach. Mafia bardzo mocno zaangażowała się w handel tym narkotykiem i to właśnie na tym zbudowała silne podstawy lat 60. XX w. zajmuje się ona przede wszystkim fałszerstwami pieniędzy oraz towarów, a także handlem narkotykami.} Członek włoskiej mafii zatrzymany przez łowców cieni CBŚP Niemiec poszukiwany ENA zatrzymany w woj. lubuskim KWP Gorzów Wielkopolski Luigi B. wpadł w restauracji w Nowym Targu tvn24 / Policja ’Ndrangeta, zwana również mafią kalabryjską, jest obecnie najpotężniejszą, przestępczą organizacją we Włoszech. Przychodami zostawia daleko w tyle, sycylijską cosa nostrę i neapolitańską camorrę. Jej władza sięga jednak daleko po za granice Włoch. 'Ndrangeta kontroluje lwią część światowego rynku narkotykowego, zarabiając dziesiątki mld euro rocznie. Stawia ją to, w jednym rzędzie, z najpotężniejszymi, przestępczymi organizacjami na świecie. Samo słowo 'ndrangeta, wywodzi się od greckiego andragathia i oznacza stowarzyszenie ludzi obdarzonych męstwem i honorem. Przez długi czas, ta organizacja, była nieznana nawet wśród samych Włochów. Anonimowość zapewniały jej dyskrecja samych 'ndrangetystów, oraz położenie regionu, w którym budowała swoją potęgę. Południowe krańce półwyspu apenińskiego, a dokładniej Kalabria, były od zawsze regionem zapomnianym przez państwo. Jego zacofanie społeczne i gospodarcze wynikało głównie z bardzo nieprzyjaznego krajobrazu i mało urodzajnych ziem. Prowincje na południu, zwane mezzogiorno, były krainą, spalonych upalnym słońcem, suchych połaci, zamieszkiwanych przez uprawiających ziemię wieśniaków i drobnych rybaków. Każdy, kto tylko mógł wyrwać się z tego miejsca robił to bez zawahania. Ponad 100 lat tej emigracji, spowodowało, że obecnie cztery razy więcej Kalabryjczyków żyje poza granicami Włoch niż w ojczystym kraju. Według Alexa Perry, autora książki „Dobre Matki”, początki działania 'ndranghety są zbliżone do historii mafii sycylijskiej. W czasie zjednoczenia Włoch, począwszy od lat 60-tych XIX w., powstał w państwie chaos. Utworzyły się wówczas liczne grupy drobnych przestępców, które na zapomnianych przez Północ ziemiach, zastępowały biednym chłopom władze państwową. Za opłatą zapewniały ochronę i rozstrzygały konflikty. fot. Kalabria, world maps Dwa pokolenia później, schemat ten dotarł do Kalabrii, jednak kryminaliści na tym regionie, porzucili altruistyczne pobudki i postanowili wzbogacić się, wymuszając pieniądze od prostytutek, hazardzistów i właścicieli ziemskich. Kradli bydło i kozy a nawet zaczęli grozić policji, sędziom i dziennikarzom Pierwsi kalabryjscy gangsterzy nazywali siebie camoristi, na wzór mafii neapolitańskiej, oraz picciotti, co można tłumaczyć, jako „charakterni chłopacy”. Ruch zwany piccioterią, w ciągu kilku miesięcy rozlał się na całą Kalabrię, docierając do odległych górskich dolin. Te miejsca, ignorowane i wręcz niedostrzegane przez władzę z północy, stały się doskonałym gruntem do budowania w dyskrecji, przestępczej organizacji. Na początku XX wieku, stowarzyszenie zaczęło przybierać klarowny kształt. Picciotti zostali wcieleni do lokalnych komórek zwany ’ndrine. Każda z nich miała określoną hierarchię, rewir i szefa. Początkowo zajmowali się prostymi zadaniami jak rabunki, wymuszenia, porwana dla okupu czy lichwa. Ich szefowie zaś rozstrzygali spory, głównie majątkowe. fot. picciotti, Sycylia, XX wiek. Museo della mafia Z czasem organizacja zaczęła inwestować zdobyte pieniądze, w korumpowanie policji, urzędników i polityków. Następnie zaczęła w tych strukturach umieszczać swoich ludzi. Przez pewien czas szefowie 'ndrangety planowali połączyć się z cosa nostrą, jednak kiedy zauważono, że w latach 80 i 90 XX wieku, Państwo jest całkowicie pochłonięte walką z sycylijską mafią postanowiono wykorzystać regułę „gdzie dwóch się bije, tam trzeci korzysta”. Ponadto mafia kalabryjska pod pewnymi względami przewyższała cosa nostrę. Podczas gdy Sycylijczycy rekrutowali ludzi z danego terenu, Kalabryjczycy polegali tylko na więzach krwi. Każde ’ndrina, składa się wyłącznie z krewnych bądź powinowatych. Gdy członkowie cosa nostry wyolbrzymiali swoje zasługi, 'ndranghetyści tworzyli całe legendy na swój temat, łącząc w nich wątki religii, honoru i rodziny. Do swoich celów wykorzystywali też religię chrześcijańską, stosując w swoich obrzędach elementy modlitw i przeciągając na swoją stronę duchownych. Wszystko to tworzy aurę tajemniczości, jedności i zaufania. Dzięki oparciu organizacji na więzach krwi, udało się ją utrzymać w tajemnicy przed włoskim wymiarem sprawiedliwości przez niemal 150 lat. Dopiero w 2007 roku doszło do pierwszych większych akcji przeciwko 'ndranghecie. Rozbijanie tej organizacji jest niezwykle trudne. Rodzinne powiązania i otoczka religijnego kultu wewnątrz 'ndranghety, sprawia, że tylko nieliczni decydują się współpracować z organami ściągania. Skorumpowane władze w regonie Kalabrii oraz głęboko wryta w świadomość mieszkańców omerta, powodują, że nieliczni poszkodowani, są skłonni zeznawać przeciw mafii. Pasquale Condello, historyczny przywódca „Ndranghety”, został aresztowany w Kalabrii w 2008 roku. (Zdjęcie: AFP) Dzięki podsłuchanym w latach 2008-2009 rozmowom, rozpracowano strukturę tej organizacji: Kilka połączonych ’ndrine, tworzy komórkę o nazwie locale lub societa. Nad nią stoi główny szef, wpierany przez księgowego oraz człowieka od wszelkich nielegalnych przedsięwzięć, zwany crimine. Powyżej locale, znajdują się regionalne zwierzchnictwa zwane mandamenti, te z kolei ugrupowania tworzą radę, zwaną la provincia bądź il crimine. Nad wszystkim czuwa capo crimine czyli szef szefów, który może zwoływać tribunale – radę wysokich rangą bossów, w celu osądzenia jednego z członków organizacji, który złamał jej kodeks. Swoje imperium, 'ndrangheta zaczęła budować od prymitywnych przestępstw – porwań dla okupu, wymuszeń i lichwy. Zdobyte w ten sposób pieniądze nie były jednak przejadane a inwestowane w rozwój organizacji, głównie w zakup maszyn budowlanych. Ludzie 'ndrangety zasiadający w samorządach, dbali o to, aby maszyny te były wykorzystywano przy dużych przedsięwzięciach. Budowa autostrad, połączeń kolejowych a nawet farm wiatrowych, stały się potężnym źródłem dochodu kalabryjskiej mafii. Kolejny zastrzyk gotówki, przynosił jej port Gioia Tauro, który stał się największym we Włoszech portem przeładunku kontenerów. Gangsterzy pobierali 1,5 dolara od każdego kontenera, a od pracowników obsługi portowej, pobierali opłatę sięgającą połowy ich zysków. fot. port Gioia Tauro, kontrolowany przez 'ndranghete, Inquieto Notizie Port był również wykorzystywany do wysyłki broni na cały świat, a w latach 80 i 90 przyczynił się do stworzenia kokainowego imperium 'ndranghety. Skala narkotykowej potęgi kalabryjskiej mafii, została rozpoznana dopiero około 2010 roku. Dopiero wówczas, kalabryjscy antymafijni prokuratorzy, zauważyli, że 'ndrangheta zdominowała cały europejski rynek narkotykowy. Kokainę produkowano i oczyszczano w Kolumbii, Peru i Boliwii, później przez Karaiby i Afrykę transportowano ją do Europy. Na starym kontynencie trafiła do Holandii, Dani, Hiszpanii i Włoch. Choć w cały proces zaangażowane były różne grupy przestępcze, 'ndrangheta zajmowała pozycję pośrednika, nadzorcy i zleceniodawcy. Do szmuglowania narkotyków, Kalabryjczycy wykorzystywali też drogę powietrzną. Wysyłając transport, zarówno przez drobnych kurierów jak i całymi samolotami, mogącymi przetransportować do 10 ton kokainy na raz. Z czasem, mafiosi zaczęli zatrudniać wykwalifikowanych prawników, bankierów i księgowych. Swoje aktywa lokowali w takich krajach jak Cypr, Malta, Mauritius czy Luksemburg. Światowy kryzys z lat 2007-2009, był doskonałym czasem dla 'ndranghety. Pozbawione środków firmy, banki czy partie polityczne, zaczęły się zgłaszać do jej przedstawicieli, nie mogąc uzyskać legalnych funduszy. Ta sytuacja spowodowała, że organizacja wytworzyła całą sieć własnych bankierów, prawników czy polityków, co zapewniało jej bezpieczeństwo i ułatwiało pranie pieniędzy. Po pewnym czasie 'ndrangeta umożliwiła korzystanie z tych struktur innym organizacjom, jak cosa nostra, camorra, chińskie triady, mafia rosyjska czy południowoamerykańskie kartele. Giuseppe Lombardo – prokurator śledzący finanse mafii, powiedział, że 'ndrangheta doszła w pewnym momencie do takiego poziomu finansowego, iż nie potrzebowała już więcej pieniędzy. Ich kolejnym zadaniem było ograniczenie zwierzchności włoskiego państwa i jego osłabienie. To samo, zaczęła robić w innych krajach swojej działalności. fot. jeden z bossów 'ndranghety, Francesco Pesce W 2010 roku, antymafijni śledczy, mieli już wystarczającą ilość dowodów aby móc przeprowadzić zmasowany atak na kalabryjską mafię. Rozpoczęło się rozbijanie 'ndranghety. Samemu klanowi Pesce, skonfiskowano majątek o wartości 260 mln euro, w tym 40 firm, 4 wille, 44 mieszkania, 164 samochody, 60 działek gruntowych i 2 kluby piłki nożnej. Tego samego roku, jesienią, rozpoczął się tzw. maksiproces 'ndranghety. Wiosną 2012 roku ogłoszono wyroki. Ponad 200 osób z całych Włoch, zostało skazanych na wyroki o łącznej długości kilku tysięcy lat. Zajęto majątki o wartości setek milionów euro i skazano całe mafijne rodziny. Wśród nich, był też sam capo crimine – Domenico Oppedisano. Do tego potężnego ciosu w 'ndrangetę, w znacznej mierze, przyczyniło się klika odważnych kobiet, które postanowiły wyrwać się z domowego aresztu, jaki organizują kobietom, mężczyźni z 'ndranghety. Część z nich, współpracę z organami ścigania przypłaciła życiem. Po nagłośnieniu ich historii i ogłoszenia wyroków w 2012 roku, mieszkańcy Kalabrii nabrali odwagi do walki z mafię. Zaczęto organizować antymafijne marsze i protesty, a coraz więcej poszkodowanych zaczęło zgłaszać się na policję. Mimo tak dużego uderzenia w mafię z Kalabrii, nie przestała ona funkcjonować. Nadal posiada na usługach tysiące ludzi i majątek wart setki miliardów euro. Serwis Il Quoditiano del Sud, właściwie każdego tygodnia donosi o zatrzymaniu kilku członków 'ndranghety, lub o przejęciu kolejnego majątku mafii. Jeszcze tego roku, na terenie Włoch i Niemiec, zatrzymano, podczas wielkiej obławy 169 osób mających powiązania z 'ndranhgetą. źródło: Mafia PL/ „Dobre Matki”, Alex Perry, 2018 r. . 352 232 620 103 584 1 58 792

jedna z organizacji włoskiej mafii