Jest to jeden z pierwszych filmów poruszających tematykę seryjnych morderców kobiet. Pamiętajmy, że mamy lata ’60, więc jesteśmy daleko przed erą , jeszcze dalej nam do ery „ Milczenia owiec”, czy „Siedem”. Nasz antybohater jest więc 'inny’ inny pod każdym względem od współczesnych zabójców i tych filmowych i tych
screen Są filmy tak przerażające, że tylko garstka osób jest w stanie wytrwać przed ekranem do samego końca. Aż dziwne, że niektóre z nich w ogóle powstały. Zdarzyło się wam się zasłaniać oczy podczas oglądania horroru, bo był tak straszny? Przy tych filmach jest szansa, że po prostu nie dotrwacie do samego końca. Oto lista najcięższych do obejrzenia horrorów. Ilość przemocy, krwi i drastycznych scen w niektórych z nich jest naprawdę porażająca i pozostawi was z pytaniem - kto wymyślił coś takiego..? Horrory, których nikt nie jest w stanie obejrzeć do końca Dziś czuję się tematem znużony. Z lat 50. najczęściej powtarzają się te tytuły: "Najeźdźcy z Marsa" (1953), "Przybysze z przestrzeni kosmicznej" (1953), "Wojna światów" (1953), "Latające talerze" (1953) i "Ta wyspa Ziemia" (1955). Widziałem drugą i trzecią pozycję, na resztę na razie nie mam ochoty, ale w przyszłości kto wie?“Półki w księgarni zasypały pozycje Amber Horror i Phantom Press – ‘Gen’ Harry’ego Adama Knighta, ‘Manitou’ Grahama Mastertona, kilka książek Guya N. Smitha… I tak się zaczęło” – o horrorach klasy B opowiada Sebastian Sokołowski, założyciel wydawnictwa Phantom lat dziewięćdziesiątych i pierwsze lata po transformacji ustrojowej często identyfikuje się jako czas zachłyśnięcia się Zachodem, gorączkowego nadrabiania tego wszystkiego, co do tej pory nie przesiąkało przez żelazną kurtynę. Łącznie z popkulturą, której ramy przez długie lata wyznaczali bohaterowie socjalistycznego trudu. I tak nagle Kaczor Donald z Myszką Miki gościli na ekranach już nie tylko od święta, a Spider-Man i Batman wyzierali nawet z osiedlowego kiosku za rogiem, tego obok trzepaka. Lecz tamte lata przyniosły coś jeszcze, coś, czego brakowało na księgarnianych półkach, choć mało kto nawet zdawał sobie wtedy z tego napis „Horror”– Pamiętam jak dzisiaj: jesień, deszcz, szarówka, 1990 rok – opowiada Sebastian Sokołowski, założyciel wydawnictwa Phantom Books. – Przechodząc obok księgarni, zobaczyłem dwie książki Jamesa Herberta – Nawiedzony i Ocalony. Zaintrygowały mnie okładki i czerwony, krwisty napis „Horror”. Bo nawet jeśli pojedyncze, dawno już zapomniane tytuły kojarzone z literaturą grozy ukazywały się u nas raz na jakiś czas jeszcze przed pierwszym posiedzeniem Okrągłego Stołu, to nigdy nie przedostały się do kolektywnej świadomości. Ale przyszedł okres kiedy trudno było się od nich uwolnić.– Miałem szesnaście lat i kończyłem swoją przygodę z MacLeanem, Ludlumem i Follettem – mówi Sokołowski. – Trzymając w rękach te niepozorne, kieszonkowe wydania, poczułem, że to jest coś nowego, z czym dotychczas się nie zetknąłem. Nie miałem pojęcia, co kupuję, to były moje pierwsze horrory. A tydzień później półki w księgarni zasypały pozycje Amber Horror i Phantom Press – Gen Harry’ego Adama Knighta, Manitou Grahama Mastertona, kilka książek Guya N. Smitha… I tak się zaczęło. Dzisiaj te i inne nazwiska – może poza Mastertonem, który bodaj jako jedyny autor grozy z tamtych lat zachował dawną popularność – znane są chyba jedynie czytelnikom wytrwale przedzierającym się w owym czasie przez księgarniane i biblioteczne regały, ale wtedy byli to giganci, których powieści rozchodziły się w setkach tysięcy Herbert, „Ocalony”Z ziemi strasznej do PolskiO takich nakładach mogą dzisiaj pomarzyć nawet i poczytni pisarze głównego nurtu. I nie ma w tym absolutnie żadnej przesady. Niekwestionowany król śmieciowego horroru, Guy N. Smith, sprzedał u nas przecież łącznie kilka milionów swoich powieści. Sokołowski, którego wydawnictwo po ćwierćwieczu nieobecności brytyjskiego pisarza na naszym rynku opublikowało niedawno jego „Przeklętych”, nie łudzi się jednak, że ten fenomen ma szanse zawitać do Polski raz jeszcze.– Dlaczego wydałem Guya N. Smitha? Dobre pytanie – zastanawia się. – Na pewno nie po to, aby zarobić kasę, bo o zarabianiu pieniędzy na B-klasowym horrorze można zapomnieć. Kontakt z Guyem złapałem dzięki Tomkowi Czarnemu, który również złożył swoje wydawnictwo, Dom Horroru. Opublikowaliśmy dwa jego opowiadania na łamach kwartalnika OkoLica Strachu i pomyślałem, że przyszedł najwyższy czas na powieść. Wybrałem tę, która była przez Phantom Press zapowiadana w 1992 roku jako jedna z ostatnich. Guy cieszy się z tego strasznie, ja jeszcze bardziej. I mamy dalsze literatury grozy, którzy w owych latach zyskali popularność, tak jak, analogicznie, frankofońscy komiksiarze, nie mogą uwierzyć, że, wygłodniali popkultury z Zachodu, kupowaliśmy ich dzieła na tony i nadal o nich pamiętamy („Są w szoku, że ktoś w Polsce chce to jeszcze czytać”, mówi Sokołowski). Popyt był na tyle duży, że podaż nie zawsze mogła za nim nadążyć, a, często początkujący, wydawcy, nie mając odpowiednich funduszy, kombinowali, jak mogli. Popularna jest anegdotka z Mastertonem, który za prawa do powieści miał otrzymać pęto rodzimej kiełbasy. O tym jednak, że niektóre książki doczekały się pirackich wydań, mówi się rzadziej (sam zresztą posiadam książkę „Kajmany”, o której wydaniu Smith dowiedział się ode mnie i poprosił o kupno egzemplarza). Sokołowski podaje jeszcze inny przykład – Znana jest historia Morta Castle’a, który o „Zagubionych duszach” dowiedział się od znajomej, która wertowała internet!. Teraz legalną wersję, jako „Przeklęte bądź, dziecię”, wyda niebawem on nie żyje?Czemu jednak, po latach, gdy zdążyliśmy przecież poznać literaturę grozy lepszą i najlepszą, nadal kogokolwiek mają obchodzić nierzadko grafomańskie opowieści, gdzie jucha tryska jak z fontanny i ktoś zrzuca ciuchy co dziesięć stron? – Z pewnością powodem jest sentyment, który zresztą często jest krytykowany i opisywany jako coś niedorzecznego. Czytać Guya, Saula, Citro i innych z czystego sentymentu? No proszę! Wielu ludzi tego nie rozumie, szczególnie młodych czytelników, dla których dzisiejsza księgarnia to kolorowe witryny internetowe, tłumaczy Sokołowski. – Przypomnijmy jednak, że wtedy, w 1990 roku, na półkach księgarń było szaro, że rynek po przemianach politycznych nagle zaoferował zupełnie nową graficzną jakość i nie przeszkadzało mi to, że okładka nie zawsze idzie w parze z treścią. Krew, flaki i cycki! Dla mnie, szesnastolatka, to było coś niesamowitego!Zgodnie z obietnicą dzisiaj kilka słów od Guya N Smitha do Was!Opublikowany przez Seria Phantom Books Horror na 22 lutego 2018Dlatego też oferta Phantom Books, ewidentnie skierowana do tych, którzy pamiętają jeszcze te złote czasy, nawiązuje do katalogu i strategii marketingowych Phantom Pressu i Amberu kompleksowo: nazwą, doborem oferty wydawniczej oraz układem graficznym. – Phantom Books to także inspiracja grafikami okładek z lat dziewięćdziesiątych, staramy się uchwycić ówczesny klimat – wyjaśnia Sokołowski. – Świetną robotę robi nam studio Shred Perspectives Works. Zresztą nawiązań w naszych książkach jest wiele: format, zapowiedzi na ostatniej wydaje się, że w swojej fascynacji jest na rynku nieco osamotniony. Poza Phantom Books i Domem Horroru praktycznie nikt nie jest już zainteresowany wydawaniem bezpretensjonalnej i typowo rozrywkowej literatury grozy, która zresztą i za granicą już dawno została zepchnięta ze sklepowych półek. Trzyma się może i mocno, lecz jednak poza spektrum zainteresowania czytelnika masowego. Sokołowski doskonale zdaje sobie z tego sprawę – Obserwuje się brak pulpy literackiej, gatunkowej na rynku. Przecież Masterton odchodzi od horroru, podobnie King i inni autorzy. Chcesz przeczytać jakiś animal attack? Powodzenia! Dlatego postanowiłem spróbować sił w B-klasowej pulpie. Brakowało mi tych prostych, nieskomplikowanych i pełnych krwi historii. Udaje się to na razie świetnie. Phantom Books wydało sześć tytułów w półtora roku. Zaplanowanych na ten rok jest kolejnych pięć. Czyli jeszcze chwilę Smith i spółka nas postraszą. I, kto wie, może wychowają sobie kolejne pokolenie.*** Co sądzisz na ten temat? Piszcie: listy@ Za najlepsze listy przyznamy nagrody! AUTORKopiuj KulturaDemony Jacka Ketchuma Dziewczyna uwięziona w piwnicy swojej opiekunki i poddana bestialskim torturom. Seksualne wykorzystywanie syna przez ojca. Bezsensowny mord dokonany na dwóch dziewczynach. Kanibalizm. Mężczyzna szuka sprawiedliwości po śmierci swojego psa. To nie nagłówki gazet, tylko tematy niektórych książek Jacka Ketchuma. Choć prawdą jest, że część swoich powieści oparł na faktach. CZYTAJ WIĘCEJ
Klasyka się nie starzeje. Okazuje się, że dotyczy to także horrorów. Nakręcone 30 lub 40 lat temu, nadal wbijają w fotel. "Kultowe koszmarne klasyki" to propozycje, które HBO Max
Horrory z lat 80. ubiegłego wieku miały to do siebie, że nic nie robiły sobie z wrażliwości widza. Rzucały prosto w twarz przerażającymi wynaturzeniami, których dzisiaj na próżno szukać w kinie grozy. Właśnie stamtąd czerpie swoje inspiracje twórca tych niezwykłych figurek, które niejednego mogą przyprawić o mdłości. #1. #2. Zobacz też Lotnisko to takie miejsce, gdzie dzieją się dziwne rzeczy 20 dowodów na to, że jest po prostu za gorąco Te stare zdjęcia pokazują, że w ciągu kilkudziesięciu ostatnich lat naprawdę wiele się zmieniło 10 dziwnych rzeczy, które nauczyciele usłyszeli od rodziców swoich uczniów 34 bardzo kosztowne wypadki i wtopy Przypadek? Nie sądzę. A jednak... IV Dobra, dobra. Chwila. Chcesz sobie skomentować lub ocenić komentujących? Zaloguj się lub zarejestruj jako nieustraszony bojownik walczący z powagą Joe Monster: Pomoc O nas FAQ Polityka prywatności Prawa autorskie Regulamin Reklama Współpraca Życie i rozrywka: Odstresuj się! Trolle Motokiller Kategorie Ocal świat przed Putinem Inne strony: Pewex Stylowe dziewczyny Centrum wsparcia dla osób w kryzysie Redakcja serwisu nie odpowiada za materiały nadesłane przez użytkowników. Uwagi, problemy, smutki i radości związane z niedziałaniem strony możesz przesyłać do administratora strony Ten serwis jest bezpieczny: do jego produkcji nie użyto ani miligrama glutenu, nie zawiera też sztucznych barwników oraz glutaminianu sodu. Wszystkie zwierzęta, które były obok przeżyły, niektóre tylko lekko się uśmiechały. Zawiera większe niż śladowe ilości potu i łez jego programistów. A ty, który zauważyłeś, że po 18 latach zmieniła się stopka serwisu, bądź błogosławiony, Monster ci sprzyja.
Lśnienie ( ang. The Shining) – film z 1980 roku, wyreżyserowany przez Stanleya Kubricka, będący filmową adaptacją powieści Stephena Kinga pod tytułem Jasność (lub Lśnienie ). Bohaterem filmu jest Jack Torrance, który wraz z rodziną przeprowadza się do górskiego hotelu, w którym został zatrudniony jako stróż zimowy.
Na Reddicie znajdziecie odpowiedzi na wszystkie wasze pytania. Obok takich tematów jak najśmieszniejsze memy czy uroki pracy na cmentarzu, znajdziemy też bardzo ciekawe rekomendacje kulturalne od muzyki, przez seriale, aż po najlepsze horrory. Ponad osób wzięło udział w dyskusji na temat najlepszego filmu grozy ostatniej dekady. Każdy z użytkowników mógł wziąć udział w głosowaniu, do przyznania był jeden "plus" i jeden "minus". W ten sposób udało się stworzyć ciekawe zestawienie filmów grozy, które powinien zobaczyć każdy amator tego gatunku. "Dom w głębi lasu", 2012 Film jest połączeniem horroru i komedii, co brzmi absurdalnie, ale uwierzcie, że się sprawdza! Fabuła skupiona jest na tytułowym domu w głębi lasu, w którym pięcioro znajomych decyduje się spędzić wakacyjny weekend. Młodzi ludzie nie podejrzewają, że są obserwowani przez pracowników tajemniczej korporacji. Produkcja została okrzyknięta "klasykiem dekady", a w popularnym serwisie Rotten Tomatoes otrzymała jedną z najwyższych możliwych ocen. "Dziedzictwo. Hereditary", 2018 O tym filmie prawdopodobnie słyszał już każdy. Okrzyknięty "najstraszniejszym filmem wszech czasów", "Dziedzictwo. Hereditary" balansuje pomiędzy różnymi konwencjami. Znajdziecie tu dramat psychologiczny, mental horror, ghost story. Do znakomity montaż i audiowizualne niuanse, sprawiają, że film Astera stanowi rzadki dzisiaj przykład kina, które przeżywa się dosłownie każdą komórką organizmu. - To nowa produkcja i może zabrzmi to jak żart, ale moim zdaniem dawno nie było tak dobrego horroru - czytamy na Reddicie. Kadr z filmu "Obecność" Foto: Materiały prasowe "Obecność", 2013 Para zakochanych wraz z pięcioma córkami przeprowadzają się do wiejskiego domku na Rhode Island - nie zdają sobie jednak sprawy, że historia ich nowego miejsca zamieszkania, bogata jest w zjawiska paranormalne. - Jeden z pierwszych filmów po których obejrzeniu byłem pewien, że już nigdy więcej go nie włączę - pisze jeden z fanów. "Green Room", 2016 W rolach głównych na ekranie pojawią się Imogen Poots oraz Patrick Stewart. Cała historia skupiona jest na losach punkowej kapeli, której członkowie przetrzymywani są w green roomie na terenie neonazistowskiego baru, po tym jak byli świadkami morderstwa młodej dziewczyny. Na Rotten Tomatoes jedna z najwyższych ocen - 90 procent. "Czarownica: Bajka ludowa z Nowej Anglii", 2015 Nowa Anglia, rok 1630: William i Katherine prowadzą bogobojne życie wraz z piątką swych dzieci, osiedlając się na skraju nieprzebytej dziczy. Kiedy ich nowo narodzony syn znika w tajemniczych okolicznościach, a plony niszczeją, członkowie rodziny zaczynają zwracać się przeciwko sobie. "Czarownica" to mrożący krew w żyłach portret rodziny w okowach własnych lęków i obaw, zdanej na łaskę nieuchronnego zła. "Lament", 2016 W tym filmie znajdziecie wszystko co amatorzy horrorów lubią najbardziej; wioska na wzgórzach, walka z tajemniczym obcym, wybuch śmiertelnej choroby, szamani, egzorcyzmy i dużo krwi... głównie składanych w ofierze ptaków. Produkcja zadebiutowała dwa lata temu na Festiwalu Filmowym w Cannes i zachwyciła filmowych krytyków. Kadr z filmu "Pozwól mi wejść" Foto: Materiały prasowe "Pozwól mi wejść", 2008 Dwunastoletni Oskar jest wrażliwym, nieco bojaźliwym chłopcem, prześladowanym przez silniejszych kolegów z klasy. Jego rówieśniczka - blada i zawsze poważna Eli wychodzi z domu tylko w nocy. Spotykają się na blokowym podwórku szwedzkiego osiedla gdzieś na peryferiach miasta. Wraz z pojawieniem się dziewczynki, w okolicy zaczynają się dziać przerażające i trudne do wytłumaczenia rzeczy. Wspólnym mianownikiem tych zdarzeń jest krew. - Jeden z najlepszych filmów z udziałem Wampirów - grzmią recenzenci. "Gość", 2014 David to gość prawie idealny. Czarujący, wyjątkowo uczynny i zabójczo przystojny. Kiedy bez zapowiedzi pojawia się przed domem pewnej amerykańskiej rodziny z pożegnalną wiadomością od ich tragicznie zmarłego syna, a - jak twierdzi - jego przyjaciela z armii, przyjmują go z radością. Wkrótce jednak w małym miasteczku dochodzi do serii niewyjaśnionych zniknięć. Nagle okazuje się, że David nie jest do końca tym, za kogo się podaje. - Nie jest to klasyczny horror, ale po wyjściu z kina będziecie czuć wielki niepokój - obiecują ci, którzy odważyli się film obejrzeć. "We Are Still Here", 2015 Sam tytuł powoduje, że na ciele pojawią się ciarki. Anne i Paul po tragicznej śmierci syna przeprowadzają się do małego miasteczka w Nowej Anglii. Złe przeczucia i tajemnicze odgłosy niepokoją kobietę, co dodatkowo potęguje wizyta sąsiadów, którzy opowiadają o tajemniczej przeszłości domu, poprzednio zamieszkiwanego przez prowadzących dom pogrzebowy Dagmarów. Spirytystka szybko wyczuwa, że to, co spoczywa w piwnicy domu, na pewno nie jest duchem syna jej znajomych. Zobacz też: Pięć horrorów opartych na faktach . 479 779 523 93 365 678 651 31horrory z lat 90
